дэфіцы́тны, -ая, -ае.

1. Які прыносіць дэфіцыт (у 1 знач.); стратны.

Дэфіцытнае прадпрыемства.

2. Які не задавальняе попыту; недастатковы ў колькасных адносінах.

Дэфіцытныя тавары.

|| наз. дэфіцы́тнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пладано́снасць, ‑і, ж.

Уласцівасць пладаноснага. // Здольнасць прыносіць плады (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маладахо́дны, ‑ая, ‑ае.

Які прыносіць невялікі, недастатковы даход. Маладаходная галіна гаспадаркі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дарэ́мны, -ая, -ае.

1. Які не прыносіць жаданых вынікаў; марны.

Дарэмныя спробы.

Дарэмныя надзеі.

2. Беспадстаўны, беспрычынны.

Дарэмная трывога.

3. Атрыманы дарма, бясплатны.

Д. хлеб.

|| наз. дарэ́мнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прынясе́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. прыносіць — прынесці (у 3, 5 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пладано́сны, ‑ая, ‑ае.

Які прыносіць плады (аб раслінах). Пладаносны сад. Пладаноснае дрэва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кары́сны, -ая, -ае.

1. Які прыносіць карысць.

Карысная кніга.

Карысная заўвага.

2. Які складае частку цэлага, выкарыстоўваецца непасрэдна па прызначэнні (спец.).

Карысная плошча.

|| наз. кары́снасць, -і, ж. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прые́мны, -ая, -ае.

1. Які прыносіць задавальненне, радасць.

П. пах.

Прыемная навіна.

П. ўспамін.

Прыемна (прысл.) слухаць.

2. Які выклікае сімпатыю, прывабны.

П. чалавек.

Прыемная ўсмешка.

|| наз. прые́мнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыно́сіцца, ‑ношуся, ‑носішся, ‑носіцца; незак.

1. Незак. да прынесціся.

2. Зал. да прыносіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

буйнапло́дны, ‑ая, ‑ае.

Які прыносіць буйныя плады; якому ўласцівы буйныя плады. Буйнаплодная яблыня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)