напая́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., што і чаго.
Паяннем прырабіць, прымацаваць што‑н. да чаго‑н. Напаяць кавалак металу. // Прыпайваючы, падоўжыць што‑н. Напаяць капец восі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прымата́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і чаго.
1. Прымацаваць што‑н. да чаго‑н. ніткамі, дротам і пад.
2. Дадаць, наматаўшы яшчэ. Прыматаць нітак да клубка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прысука́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае і ‑сучу, ‑сучаш, ‑суча; зак., што.
Сукаючы, прымацаваць, далучыць. Прысукаць нітку. □ Калі парвецца нітка, трэба імгненна прысукаць, каб яна роўна клалася на пачатак. «Звязда».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падве́сіць, -е́шу, -е́сіш, -е́сіць; падве́сь; -е́шаны; зак., каго-што.
Прымацаваць пад чым-н., да чаго-н. у вісячым становішчы.
П. на крук.
П. лямпу пад столлю.
|| незак. падве́шваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. падве́ска, -і, ДМ -ве́сцы, ж. і падве́шванне, -я, н.
|| прым. падве́сачны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ушы́ць, -ы́ю, -ы́еш, -ы́е; -ы́ты; зак., што.
1. у што. Прышыць, прымацаваць або зашыць унутр.
У. гузік.
2. Паменшыць памеры чаго-н., забраўшы лішняе ў швы.
У. сукенку ў таліі.
|| незак. ушыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| наз. ушы́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж. і ушыва́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Прыладня́цца ’прыстасоўвацца’ (жлоб., Нар. словатв.). Верагодна, як і ладна́ць ’рыхтаваць’ (гл.), з укр. приладна́тися ’прыладзіцца’, приладна́ти ’прыладзіць’. Аб гэтым жа сведчыць арэал рус. дыял.: кур. приладня́ться ’падладжвацца, падлізвацца да некага’, бранск., арл. приладня́ть ’прыладзіць, прымацаваць што-небудзь’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
накле́іць, ‑клею, ‑клеіш, ‑клеіць; зак., што і чаго.
1. Прымацаваць што‑н. пры дапамозе клею. Наклеіць марку на канверт. Наклеіць афішу.
2. Зрабіць пры дапамозе клею. Наклеіць канвертаў. Наклеіць цацак з паперы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Прытаро́чыць, прыторо́чыць ’прывязаць тарокамі да сядла; прымацаваць’ (ТСБМ, ТС); прытара́чыць ’даставіць, прыцягнуць’ (ГЧ), прыторо́нчыты ’тс’ (Клім.). Да тарокі (гл.). Параўн. рус. літар. приторо́чить ’тс’, дыял. приторо́кать ’прывязаць (тарокай — рэменем)’, укр. приторочи́ти ’прывязаць рамянямі (тарокамі) да сядла’ і г. д.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
зашрубава́ць, ‑бую, ‑буеш, ‑буе; зак., што.
Круцячы што‑н., што мае шрубавую нарэзку (шрубу, гайку і пад.), замацаваць, давесці да патрэбнага становішча. Зашрубаваць гайку. // Прымацаваць што‑н. пры дапамозе шрубы. Зашрубаваць раму глюмінатара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прычапі́ць, -чаплю́, -чэ́піш, -чэ́піць; -чэ́плены; зак., што.
1. Зачапіўшы за што-н., прывесіць або прышпіліць (разм.) да чаго-н.
П. значок.
2. Счапіўшы, далучыць, прымацаваць.
П. касілку да трактара.
|| незак. прычэ́пліваць, -аю, -аеш, -ае і прычапля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.
|| наз. прычэ́пка, -і, ДМ -пцы, ж. (да 2 знач.) і прычэ́пліванне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)