лесапа́ркавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да лесапарку. Лесапаркавы пояс горада.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тасёмкавы, ‑ая, ‑ае.

Зроблены з тасьмы, тасёмкі. Тасёмкавыя петлі. Тасёмкавы пояс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гадзі́нны в разн. знач. часово́й;

~нная апла́та — часова́я опла́та;

~нная ле́кцыя — часова́я ле́кция;

г. гра́фік — часово́й гра́фик;

○ г. по́яс — часово́й по́яс

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падпераза́ць, -перажу́, -пяра́жаш, -пяра́жа; -перажы́; -пяра́заны; зак., каго-што.

Надзець на каго-н. пояс, папругу.

|| незак. падпяра́зваць, -аю, -аеш, -ае.

|| звар. падпераза́цца, -перажу́ся, -пяра́жашся, -пяра́жацца; -перажы́ся; незак. падпяра́звацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

самавя́з, ‑а, м.

Гальштук або пояс, якія завязваюцца на сабе пры надзяванні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адпераза́цца, ‑перажуся, ‑пяражашся, ‑пяражацца; заг. адперажыся; зак.

Зняць з сябе папругу, пояс; расперазацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

таз², -а, мн. -ы́, -о́ў, м.

Частка шкілета чалавека і жывёлін — касцявы пояс, які апіраецца на ніжнія (у жывёлін — на заднія) канечнасці і з’яўляецца апорай для пазваночніка.

|| прым. та́завы, -ая, -ае.

Тазавыя косці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гадзі́нны, ‑ая, ‑ае.

1. Які працягваецца гадзіну (у 1 знач.). Гадзінная лекцыя. // Атрыманы за гадзіну, разлічаны на кожную гадзіну. Гадзінная прадукцыя. Гадзінная норма.

2. Разм. Назначаны на гадзіну дня або гадзіну ночы. Адправіцца гадзінным рэйсам.

•••

Гадзінны пояс гл. пояс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Адпераза́ць ’зняць пояс’ (Гарэц., Касп.), аперазаць ’пабіць’ (Касп.), адпяразаць ’зняць пояс’ (Касп.). Гл. перазаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

заткну́ть сов. заткну́ць, мног. пазатыка́ць;

◊

заткну́ть за по́яс (кого-л.) заткну́ць за по́яс (каго-небудзь);

заткну́ть рот (кому) заткну́ць рот (каму);

заткну́ть дыру́ заткну́ць дзі́рку;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)