дасла́ць 1, дашлю, дашлеш, дашле; дашлём, дашляце; зак., каго-што.
1. Паслаць, выслаць недасланае. Даслаць пераводам астатнюю частку грошай.
2. Прасунуць, падаць (патрон, снарад і пад.) у пэўнае месца. Даслаць патрон у патроннік.
3. Разм. Паслаць што‑н. для перадачы, уручэння каму‑н.; прыслаць. Даслаць цыркуляр. Даслаць пісьмо. // Накіраваць каго‑н. куды‑н. з якой‑н. мэтай. Цяжка было б [Баніфацыю], каб Мікалайчык не даслаў дапамогу ў асобе нейкага Смілгі. Чарнышэвіч. [Анісім] доўга угаворваў .. [Веру] супакоіцца, абяцаў у самы бліжэйшы час даслаць сватоў. Сачанка.
дасла́ць 2, ‑сцялю, ‑сцелеш, ‑сцеле; зак., што.
Скончыць слаць; паслаць да канца ці да якога‑н. месца. Даслаць лён.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перасла́ць¹, -рашлю́, -рашле́ш, -рашле́; -рашлём, -рашляце́, -рашлю́ць; -расла́ў, -ла́ла; -рашлі́; -расла́ны; зак., каго-што.
Паслаць, накіраваць у іншае месца.
П. кнігу па пошце.
|| незак. перасыла́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| наз. перасыла́нне, -я, н. і перасы́лка, -і, ДМ -лцы, ж.
|| прым. перасы́лачны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дэпе́ша, ‑ы, ж.
1. Спешнае данясенне (дыпламатычнае, ваеннае і пад.). Паслаць кур’ера з дэпешай. □ А ў Токіо пойдзе дэпеша з тэкстам зашыфраваным. Дудар.
2. Уст. Тэлеграма.
[Фр. dépêche.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дасла́цца, дашлюся, дашлешся, дашлецца; дашлёмся, дашляцеся; зак.
Разм. (звычайна з адмоўем). Паслаць каго‑н. не адразу, а пасля настойлівых намаганняў. Санлівага не дабудзішся, лянівага не дашлешся. Прыказка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
за́пыт, -у, М -пыце, мн. -ы, -аў, м.
1. Тое, што і запытанне (у 2 знач.).
Паслаць з.
2. Попыт, запатрабаванне.
Тавары ў магазіне былі самыя розныя, на што быў з.
3. Пытанне, звернутае да каго-н. афіцыйна з патрабаваннем растлумачэння.
З. народнага дэпутата.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
разасла́ць², рассцялю́, рассце́леш, рассце́ле; рассцялі́; разасла́ны; зак., што.
Разгарнуўшы поўнасцю, паслаць па паверхні чаго-н.
Р. новы абрус.
Р. дыван.
|| незак. рассціла́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| наз. рассціла́нне, -я, «., рассці́лка, -і, ДМ -лцы, ж. і рассці́л, -у, м. (спец.).
|| прым. рассці́лачны, -ая, -ае (спец.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
запыта́нне ср.
1. вопро́с м.;
2. (требование разъяснения по какому-л. делу) запро́с м.;
пасла́ць з. — посла́ть запро́с
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
апіва́ка, ‑і, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.
Разм. Тое, што і апівала. Ваяводскае начальства.. вырашыла паслаць гэтага апіваку на падножны корм, назначыўшы войтам у нашу гміну. Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падасла́ць¹, -дашлю́, -дашле́ш, -дашле́; -дашлём, -дашляце́, -дашлю́ць; -дашлі́; -дасла́ны; зак., каго (што).
1. Паслаць з тайнай мэтай.
П. шпіёна.
2. Прыслаць (у 2 знач.; разм.).
П. фурманку.
|| незак. падсыла́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| наз. падсы́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж. і падсыла́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Апала́нт, пала́нт ’гульня, падчас якой удзельнікі спаборнічаюць ва ўменні далей паслаць кароткую палку’ (Янк. II). З польск. palant ’лапта’ < італ. palla ’шар, галка’, pallare ’гуляць у мяч’ (Брукнер, 391). Параўн. яшчэ ўкр. ополоничок ’дзіцячая гульня’. Гл. Супрун, Веснік БДУ, 1971, 3, 73.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)