булаве́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

Разм.

1. Патаўшчэнне ў выглядзе шара, мнагагранніка і пад. на верхнім канцы палкі, кійка і пад.

2. Разм. Патаўшчэнне на стрыжні, на ствале; нараст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расты́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм. Уторкнуць, уваткнуць у розныя месцы ўсё, многае. Растыкаць палкі. // перан. Размясціць, расставіць каго‑, што‑н. у беспарадку, абы-як.

растыка́ць, ‑а́ю, ‑а́еш, ‑а́е.

Незак. да расты́каць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Лубуя́тнік ’ліпавыя палкі, з якіх абадрана кара’ (Бяльк.). Утворана ад лу́бʼе і суфікса ‑ятнік, які служыць для абазначэння месца, памяшкання. Параўн. аналагічнае значэнне ў лексемы лубяк (Масарэнка, КЭС).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Перасмы́кач, пэрэсмыч ’палкі, на якіх падвешваюцца ніты’ (Уладз.). З перасмыкацца, якое з пера- і смыкаць (гл.). Параўн. польск. przesmyk ’зеў (у кроснах)’, чэш. přesmykat ’пагнуўшы, перамясціць у іншае месца’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

формирова́ть несов.

1. (создавать, составлять) фармірава́ць;

формирова́ть прави́тельство фармірава́ць ура́д;

формирова́ть полки́ фармірава́ць палкі́;

2. (придавать форму) фармава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

набалда́шнік, ‑а, м.

Надстаўка, патаўшчэнне на верхнім канцы палкі. У руках.. [Бешчат] трымаў пакамечаны Томчакаў капялюш і палку з цяжкім медным набалдашнікам. Бажко. У нядзелю Нічыпар выбіраўся ў горад. Ішоў, пастукваючы лакіраванай палкай з залатым набалдашнікам. Асіпенка.

[Ад тат. балдак — эфес.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шпіцру́тэны, ‑аў; адз. шпіцрутэн, ‑а, м.

Гіст. Доўгія гнуткія дубцы або палкі, якімі білі салдат, злачынцаў у дарэвалюцыйнай Расіі, праганяючы іх праз строй. А гэта была сама тая пара, калі свіст шпіцрутэна зліваўся са звонам кайданаў. Лужанін.

[Ням. Spießrute.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

булдаве́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

Разм. Тое, што і булавешка. У правай руцэ ў яе была тоўстая чорная палка з нейкай адмысловай белай булдавешкаю — раней Таццяна чамусьці не заўважыла ў бабулі гэтай палкі. Васілёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

задо́рны, ‑ая, ‑ае.

Поўны задору; палкі, бадзёры. Голас малога па-дзіцячаму звонкі, задорны. Брыль. Вясёлыя, задорныя прыпеўкі рэхам адгукаліся ў бары. Ваданосаў. // Задзірысты. Вось пачуўся ў лесе, недалёка ад нас, рэзкі, задорны, поўны выкліку голас новага самца. В. Вольскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стра́стный

1. (очень сильный) мо́цны; (горячий) гара́чы; (преданный) адда́ны;

стра́стное жела́ние мо́цнае (гара́чае) жада́нне;

2. (крайне увлечённый чем-л.) заўзя́ты, страшэ́нны, стра́шны;

стра́стный люби́тель му́зыки заўзя́ты ама́тар му́зыкі;

3. (пылкий, чувственный) стра́сны, па́лкі, гара́чы;

стра́стный взгляд па́лкі по́гляд;

стра́стный поцелу́й гара́чы пацалу́нак.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)