Мусяля́к (груб.) ’нязграбны чалавек’ (карэліц., Сцяшк. Сл.). Рус. пск., цвяр. мусли́к, мусля́к ’неахайны чалавек’, уладз., казан. муслюм ’нязграбны, дурнаваты мужчына, сапляк’. Апошняе, аднак, Корм (AfslPh, 9, 657) выводзіць з араб.-тур. muslim ’мусульманін’. Да мусоліцца (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Ке́рапла ’нязграбны чалавек’ (Непакупны). З літ. keripla ’бясформеннае стварэнне’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Некульця́пістый ’нязграбны, няўдалы’ (Юрч.). Да кульцяпа, кульцяпісты, гл. куляць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Суглі́чыць ’зрабіць ненармальным фізічна’, суглі́чэны ’няскладны, нязграбны’ (ТС). Няясна.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
чвя́канне, ‑я, н.
Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. чвякаць, а таксама гукі гэтага дзеяння. Зрэдку чулася невыразнае мармытанне, соннае чвяканне губамі. Крапіва. Здалёку пачулася нейкае няроўнае чвяканне, быццам нехта цяжкі і нязграбны прабіраецца па багністай і гразкай глебе. В. Вольскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
неблагови́дный
1. уст. (некрасивый, непривлекательный) несамаві́ты, нязгра́бны, непрыго́жы;
2. (предосудительный) нядо́бры, дрэ́нны, несамаві́ты; непрыго́жы; (неприличный) непрысто́йны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
углова́тый
1. (неровный, с углами) вуглава́ты;
2. перен. (неуклюжий) няспры́тны, нехлямя́жы; нязгра́бны; (резкий) рэ́зкі; (неподатливый) непада́тлівы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Растапша́ ’разява’ (Бяльк.), ’няўмелы, нязграбны’ (віл., Сл. ПЗБ). Гл. расто́па 2.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вазю́ры ’нязграбны, дрэнны абутак’ (маладз., Янк. Мат.). Магчыма, да папярэдняга: ’абутак вазюроў’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Кіжла́ты ’крываногі’ (Сл. паўн.-зах.), ’непаваротлівы, нязграбны’ (Жд. 2, Шат.). Гл. кіжла.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)