ве́ча, -а, н.

Народны сход у Старажытнай Русі і Беларусі гараджан для вырашэння грамадскіх спраў, а таксама месца такога сходу.

Полацкае в.

|| прым. вечавы́, -а́я, -о́е.

В. звон.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

свісцёлка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж. (разм.).

1. Духавы народны музычны інструмент у выглядзе дудкі, зроблены з дрэва або чароту.

2. Тое, што і свістулька.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

учи́тель в разн. знач. наста́ўнік, -ка м.;

наро́дный учи́тель наро́дны наста́ўнік;

присво́ить почётное зва́ние «Наро́дный учи́тель Респу́блики Белару́сь» прысво́іць ганаро́вае зва́нне «Наро́дны наста́ўнік Рэспу́блікі Белару́сь»;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кабза́р, ‑а, м.

Украінскі народны спявак, які акампаніруе сабе на кобзе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нардо́м, ‑а, м.

Уст. Народны дом — устапова для правядзення культурных мерапрыемстваў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наркамасве́ты м., ист. (наро́дны камісарыя́т асве́ты) ист. наркомпро́с (наро́дный комиссариа́т просвеще́ния)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ка́нтэле, нескл., н.

Карэльскі і фінскі народны музычны інструмент, падобны на гуслі.

[Фін. kantele.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малдавяня́ска, ‑і, ДМ ‑нясцы, ж.

Малдаўскі народны танец. // Музыка гэтага танца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ю́рачка, ‑і, м.

Беларускі народны танец, а таксама музыка да гэтага танца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фанда́нга, нескл., н.

Іспанскі народны танец, які выконваецца ў суправаджэнні гітары і кастаньет.

[Ісп. fandango.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)