наро́дны, -ая, -ае.

1. гл. народ.

2. Які належыць усяму народу, дзяржаўны.

Народная гаспадарка

3. Цесна звязаны з народам, уласцівы духу народа, яго культуры, светапогляду.

Народная паэзія.

4. У складзе некаторых назваў устаноў, арганізацый, пасад.

Н. суд.

Н. кантроль.

5. У складзе ганаровых званняў якія надаюцца дзеячам культуры.

Н. паэт. Н. мастак.

|| наз. наро́днасць, -і, ж. (да 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

наро́дны в разн. знач. наро́дный;

~ныя ма́сы — наро́дные ма́ссы;

~ная гаспада́рка — наро́дное хозя́йство;

~ныя пе́сні — наро́дные пе́сни;

н. суд — наро́дный суд;

н. фронт — наро́дный фронт;

н. наста́ўнік — наро́дный учи́тель;

~ная медыцы́на — наро́дная медици́на;

н. ўніверсітэ́т — наро́дный университе́т;

~ная будо́ўля — наро́дная стро́йка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

наро́дны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да народа (у 1–3 знач.), створаны народам. Народныя песні. Народная мудрасць. Народная творчасць. Краіны народнай дэмакратыі. □ Атрад быў часткай вялікай народнай сям’і. Брыль.

2. Які належыць дзяржаве, усяму народу. Народны набытак. □ Больш увагі рабоце заводаў павінны ўдзяляць мясцовыя Саветы. Гэтага настойліва патрабуюць інтарэсы народнай гаспадаркі. «Звязда».

3. Цесна звязаны з народам, уласцівы духу народа, яго культуры, светапогляду. Савецкая літаратура — народная літаратура. // У складзе некаторых назваў устаноў, арганізацыі службовых асоб. Народная міліцыя. Народны дэпутат. Народны засядацель. Народная дружына. // У складзе ганаровых званняў, якія падаюцца дзеячам культуры. Народны артыст рэспублікі. Народны пісьменнік. Народны мастак.

4. У дарэвалюцыйнай Расіі — створаны спецыяльна для ніжэйшых слаёў грамадства. Народныя школы. Народныя сталовыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наро́дны

1. Volks-; vólkseigen;

наро́дная гаспада́рка Vólkswirtschaft f -;

наро́дны суд Vólksgericht n -(e)s, -e;

наро́дная тво́рчасць Vólksschaffen n -s; Vólkskunst f -;

наро́дны наста́ўнік Vólksschullehrer m -s, -;

наро́дная пе́сня Vólkslied n -(e)s, -er;

наро́дная адука́цыя Vólksbildung f -;

наро́дны фронт Vólksfront f -;

2. (блізкі да народу) vólkstümlich;

наро́днае маста́цтва vólkstümliche [vólksnahe] Kunst

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

наро́д, -а і -у, мн. -ы, -аў, м.

1. -а. Усё насельніцтва пэўнай дзяржавы, жыхары краіны.

Н.

Беларусі.

2. -а. Працоўная маса насельніцтва той ці іншай краіны.

Працоўны н.

Выхадцы з народа.

3. -а. Розныя формы гістарычных супольнасцей (племя, народнасць, нацыя).

Беларускі н.

4. -у, толькі адз. Людзі.

На мітынг прыйшло многа народу.

|| прым. наро́дны, -ая, -ае.

Народная творчасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

наро́дный наро́дны;

наро́дные ма́ссы наро́дныя ма́сы;

наро́дное хозя́йство наро́дная гаспада́рка;

наро́дная респу́блика наро́дная рэспу́бліка;

наро́дный фронт наро́дны фронт;

наро́дный арти́ст наро́дны арты́ст;

наро́дный учи́тель наро́дны наста́ўнік;

наро́дная пе́репись наро́дны пе́рапіс;

наро́дный комисса́р ист. наро́дны каміса́р;

«Наро́дная во́ля» ист. «Наро́дная во́ля».

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

уме́лец, -льца, мн. -льцы, -льцаў, м.

Умелы працаўнік, майстар.

Народны ў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ашу́г, -а, мн. -і, -аў, м.

Народны паэт-пясняр у народаў Каўказа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

хабанэ́ра, -ы, ж.

Кубінскі народны танец, а таксама музыка да гэтага танца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

гапа́к, -а́, м.

Украінскі народны танец, а таксама музыка да яго.

Танцаваць г.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)