нарадаво́льства, ‑а, н.

Гіст. Грамадскапалітычны рух у Расіі, на чале якога стаяла арганізацыя народнікаў «Народная воля».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

румы́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Румыніі, румын, належыць ім. Румынская мова. Румынская Народная Рэспубліка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стараду́бка, ‑і, ДМ ‑бцы, ж.

Народная назва некаторых відаў пакрытанасенных раслін сямейства казяльцовых і гарычкавых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наро́днасць, -і, мн. -і, -ей, ж.

1. гл. народны.

2. Устойлівая супольнасць людзей, заснаваная на агульнасці мовы, тэрыторыі, эканамічнага жыцця, якая папярэднічае нацыі.

Паўночныя народнасці.

3. Нацыянальная, народная (у 3 знач.) самабытнасць.

Н. паэзіі Янкі Купалы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гуцу́льскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гуцулаў, належыць ім. Гуцульскае паселішча. Гуцульская народная творчасць. Гуцульскі звычай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

моватво́рчасць, ‑і, ж.

Кніжн. Працэс стварэння новых слоў і выразаў людзьмі, якія гавораць на данай мове. Народная моватворчасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канапе́лька, ‑і, ДМ ‑льцы; Р мн. ‑ляек; ж.

Народная назва некаторых відаў лугавых траў (дрыжніку, кураслепу і інш.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сімво́ліка, -і, ДМ -ліцы, ж.

1. Сімвалічнае значэнне, што прыпісваецца чаму-н.; выражэнне ідэй, паняццяў або пачуццяў пры дапамозе ўмоўных знакаў (сімвалаў).

С. лічбаў.

С. колераў.

2. зб. Сукупнасць якіх-н. сімвалаў.

Народная с.

|| прым. сімвалі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

по́длинно нареч. сапраўды́; па-сапра́ўднаму;

по́длинно наро́дное тво́рчество Пу́шкина сапраўды́ наро́дная тво́рчасць Пу́шкіна;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сучы́ны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сукі (у 1 знач.), сучкі ​1.

•••

Сучынае вымя — народная назва нарыва пад пахай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)