вярста́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; незак., што (спец.).

Размяшчаць друкарскі набор па старонках.

В. кнігу.

|| зак. звярста́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны.

|| наз. вярста́нне, -я, н. і вёрстка, -і, ДМ -тцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

набо́ршчык, ‑а, м.

Рабочы друкарні, які робіць набор. Набраў тады мой першы твор наборшчык — віцебскі рабочы. Вялюгін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разро́зніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., што.

Парушыць цэласнасць, адзінства (камплекта, сукупнасці чаго‑н.). Разрозніць гарнітур. Разрозніць сталовы набор.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канстру́ктар, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Спецыяліст, які канструюе (у 1 знач.), стварае канструкцыю чаго-н.

К. авіямадэлей.

2. Дзіцячая гульня — набор дэталей для канструявання.

|| прым. канстру́ктарскі, -ая, -ае (да 1 знач.).

Канструктарскае бюро.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падбо́р, -у, м.

1. гл. падабраць.

2. Тое, што падабрана, збор, набор чаго-н.

Цікавы кніжны п.

П. кветак у букеце.

Удалы п. спецыялістаў.

◊

Як на падбор — аб кім-, чым-н. аднолькавага выгляду, якасці, звычайна добрай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сагайда́к, ‑а, м.

Гіст.

1. Чахол для лука.

2. Увесь набор зброі конніка: лук з чахлом і калчан са стрэламі.

[Цюрк.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

валапю́к, ‑а, м.

Створаная штучным шляхам мова, якую імкнуліся ў 19 ст. выкарыстаць у якасці міжнароднай. // перан. Разм. Набор незразумелых слоў; тарабаршчына.

[Ад англ. world — свет і speech — мова.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вёрстка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. вярстаць.

2. Звярстаны набор; адбітак звярстанага набору. Чытаць вёрстку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лінаты́п, ‑а, м.

Друкарская наборная машына, якая адлівае набор цэлымі радкамі. З сярэдзіны будынка прабіваўся рытмічны стук лінатыпаў і прыглушаны гул ратацый. Хадкевіч.

[Ад лац. linea — лінія і грэч. typos — адбітак.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ку́бік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. гл. куб¹.

2. Кубічны сантыметр як мера аб’ёму (разм.).

Два кубікі донарскай крыві.

3. звычайна мн. Дзіцячая цацка — набор маленькіх прадметаў у форме куб з малюнкамі, літарамі і пад. на гранях.

Дзіцячыя кубікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)