распла́віць, ‑плаўлю, ‑плавіш, ‑плавіць; зак., што.

Нагрэўшы, цвёрдае зрабіць вадкім. Расплавіць волава. Расплавіць лёд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэкаста́ў, ‑ставу, м.

Час замярзання рэк. // Першы нямоцны лёд на рацэ. Рэкастаў на Свіслачы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

успу́чыць, ‑чыць; звычайна безас., зак., што.

Узняць пузыром, зрабіць выпуклым. Лёд успучыла на рэчцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скало́ць¹, скалю́, ско́леш, ско́ле; скалі́; ско́латы; зак., што.

Аддзяліць слой, кавалак чаго-н. ударам; збіць.

С. лёд з ганка.

|| незак. ско́лваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. ско́лка, -і, ДМ -лцы, ж. і ско́лванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

крыгало́м, ‑у, м.

Перыяд, калі пачынае ламацца лёд на рэках. Грукоча крыгалом, нібыта кананада. Вялюгін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кало́ць², калю́, ко́леш, ко́ле; калі́; ко́латы; незак., што.

Рассякаць, здрабняць на часткі.

К. лёд.

К. дровы.

|| зак. раскало́ць, -калю́, -ко́леш, -ко́ле; -калі́; -ко́латы і пакало́ць, -калю́, -ко́леш, -ко́ле; -калі́; -ко́латы.

|| наз. ко́лка, -і, ДМ -лцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ *Ледзіна́, міёр. лідзіна ’льдзіна’ (Нар. словатв.). Да лёд (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

скало́цца I сов. сколо́ться;

лёд лёгка ~ло́ўся — лёд легко́ сколо́лся

скало́цца II сов.

1. сколо́ться;

сту́жкі до́бра ~ло́ліся — ле́нты хорошо́ сколо́лись;

2. исколо́ться;

уве́сь ~ло́ўся — весь исколо́лся

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уме́рзнуць сов.

1. (во что-л.) вмёрзнуть;

бо́чка ўме́рзла ў лёд — бо́чка вмёрзла в лёд;

2. (затвердеть на большую глубину) промёрзнуть;

зямля́ мо́цна ўме́рзла — земля́ си́льно промёрзла

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крану́цца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; ‑нёмся, ‑няцеся; зак., чаго.

1. Зак. да кранацца.

2. Разм. Зрабіцца псіхічна ненармальным. Крануўся чалавек ад гора.

•••

Крануцца з розуму — страціць розум, звар’яцець. Каб хто пабачыў збоку, то напэўна падумаў бы, што настаўнік крануўся з розуму. Колас.

Лёд крануўся гл. лёд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)