радыетэрапі́я, ‑і, ж.

Лячэнне з дапамогай іанізуючых выпрамяненняў. Радыетэрапія злаякасных новаўтварэнняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хірургі́я, ‑і, ж.

Галіна медыцыны, якая ажыццяўляе лячэнне хвароб аперацыйным шляхам.

[Грэч. cheir — рука і érgon — работа.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ампелатэрапі́я, ‑і, ж.

Спец. Выкарыстанне вінаграду для лячэння розных захворванняў; вінаграднае лячэнне.

[Ад грэч. ámpelos — вінаград і therapéia — лячэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыму́сам, прысл.

Сілай, прымушэннем.

П. даставіць на лячэнне наркамана.

У выразе: пад прымусам (наз.) — уздзейнічаць сілай, розумам і пад. на каго-, што-н. з якой-н. мэтай.

Працаваць пад прымусам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

псіхатэрапеўты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да псіхатэрапіі, да псіхатэрапеўта. Псіхатэрапеўтычнае лячэнне. Псіхатэрапеўтычны кабінет.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фізіятэрапі́я, -і, ж.

Раздзел медыцыны, які вывучае ўздзеянне на арганізм розных фізічных фактараў (святла, цеплыні, вады, электрычнасці і пад.) і лячэнне хвароб фізічнымі прыроднымі сродкамі.

|| прым. фізіятэрапеўты́чны, -ая, -ае.

Ф. кабінет.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тэрапі́я, -і, ж.

1. Раздзел медыцыны, прысвечаны вывучэнню метадаў распазнавання ўнутраных хвароб, іх лячэнню і прафілактыцы.

2. Лячэнне ўнутраных хвароб лекамі, сывараткамі, электрычным токам і іншымі нехірургічнымі метадамі.

|| прым. тэрапеўты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

курсо́вачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да курсоўкі. Курсовачнае лячэнне. // Які лечыцца па курсоўцы. Курсовачныя хворыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гінекало́гія, ‑і, ж.

Навука, якая вывучае асаблівасці жаночага арганізма, захворванне жаночых палавых органаў і іх лячэнне.

[Ад грэч. gynē — жанчына і lógos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

накірава́нне, -я, н.

1. гл. накіраваць.

2. Кірунак развіцця якога-н. дзеяння.

Даць н. справе.

3. мн. -і, -яў. Дакумент аб прызначэнні на работу, на лячэнне, абследаванне і пад.

Атрымаць н. на працу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)