парэ́чкі, -чак, адз. парэ́чка, -і, ДМ -чцы, ж.

Кустовая ягадная расліна з ядомымі кісла-салодкімі ягадамі, а таксама самі гэтыя ягады.

Чырвоныя, чорныя, белыя п.

|| прым. парэ́чкавы, -ая, -ае.

Парэчкавае варэнне.

П. куст.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ака́цыя, ‑і, ж.

Дрэва або куст сямейства мімозавых. Белая акацыя. Жоўтая акацыя.

[Ад грэч. akē — калючка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бы́льнікавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да быльніку. Быльнікавы пах. Быльнікавы куст, венік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

корч, карча́, мн. карчы́, карчо́ў, м.

1. Пень, вывернуты з зямлі з карэннем.

Сабраць карчы ў кучы.

2. Куст бульбы, цыбулі, вывернуты з зямлі (разм.).

Выкапаць два карчы бульбы.

|| памянш. ко́рчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ажы́на, -ы, мн. -ы, ажы́н, ж.

1. Кустовая ягадная расліна сямейства ружакветных з калючымі сцябламі.

2. Чорна-шызыя ядомыя ягады гэтай расліны, падобныя на ягады малін.

Збіраць ажыны.

|| прым. ажы́навы, -ая, -ае.

А. куст.

Ажынавае варэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

куставы́ I

1. кустово́й;

~вы́я раслі́ны — кустовы́е расте́ния; см. куст I;

2. этн. кустово́й;

~вы́я пе́сні — кустовы́е пе́сни

куставы́ II кустово́й;

~ва́я нара́да — кустово́е совеща́ние; см. куст II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чылі́га, ‑і, ДМ ‑лізе, ж.

Невялікае дрэўца або куст сямейства бабовых; жоўтая акацыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эфе́дра, ‑ы, ж.

Вечназялёны куст, расліна сямейства эфедравых, якая ўтрымлівае алкалоіды (эфедрын і пад.).

[Грэч. ephedra.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

язмі́н, ‑у, м.

1. Дэкаратыўны куст сямейства каменяломнікавых з белымі пахучымі кветкамі, сабранымі ў невялікія гронкі. Зноў пахне ў руках тваіх язмін — Майго юнацтва весняга ўспамін. Лойка.

2. Субтрапічны куст сямейства маслінавых з пахучымі белымі, жоўтымі або чырванаватымі кветкамі.

[Фр. jasmin.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́няцца, вымецца; зак.

Дастацца, выцягнуцца адкуль‑н. Куст выняўся разам з роўным квадратам зямлі. Курто.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)