адду́ха, -і, ДМу́се, ж. (разм.).

1. Кароткі перапынак для адпачынку.

Працавалі без аддухі.

2. Тое, што і аддушына (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

до́пінг, -у, мн. -і, -аў, м.

Сродак, які стымулюе фізічную і нервовую дзейнасць чалавека на кароткі час.

|| прым. до́пінгавы, -ая, -ае.

Д. кантроль.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

таўсма́ты, -ая, -ае (разм.).

1. Трохі тоўсты, таўставаты.

Нос кароткі і т.

2. Поўны, прысадзісты, моцна складзены (пра чалавека).

|| наз. таўсма́тасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

караце́йшы, ‑ая, ‑ае.

Выш. ст. да прым. Кароткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ультракаро́ткі, ‑ая, ‑ае.

Спец. Вельмі кароткі. Ультракароткія радыёхвалі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

калі́ф, -а, мн. -ы, -аў, м.

Тое, што і халіф.

Каліф на гадзіну (кніжн., часцей іран.) — пра чалавека, які займеў уладу на кароткі час.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ворс, -у, м.

Кароткі густы пушок на паверхні некаторых тканін, а таксама некаторых гатункаў скур.

Сукно з ворсам.

|| прым. во́рсавы, -ая, -ае.

Ворсавыя тканіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цурба́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Абрубак, кароткі кавалак бервяна.

2. перан. Пра някемлівага, непаваротлівага, неразумнага чалавека (разм., лаянк.).

Гэтаму цурбану не ўтлумачыш.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перадыхну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні; зак. (разм.).

Зрабіць кароткі перапынак для адпачынку (у час хадзьбы, працы і пад.).

Касцы селі п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эпігра́ма, -ы, мн. -ы, -ра́м, ж.

Кароткі сатырычны верш, які востра высмейвае якую-н. пэўную асобу.

Эпіграмы Кандрата Крапівы.

|| прым. эпіграматы́чны, -ая, -ае (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)