Verbum

тужэ́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -э́е; незак.

Станавіцца тугім, больш тугім (у 1—3 знач.).

Струна тужэе.

Цеста тужэе.

|| зак. патужэ́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -э́е.

буракасе́йны, -ая, -ае.

Які сее і вырошчвае буракі (звычайна цукровыя).

Б. раён.

адпачыва́льня, -і, мн. -і, -яў, ж. (уст.).

Спальня (звычайна ў багатым доме).

ані́, прысл. (звычайна з адмоўем).

Зусім, ніколькі.

Не баяўся ён смерці ані.

стрыгу́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Аднагадовае жарабя, якому звычайна падстрыгаюць грыву.

трухля́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Трухлявы кавалак чаго-н. (звычайна дрэва).

узмакрэ́лы, -ая, -ае (разм.).

Які стаў мокрым (звычайна ад поту).

У. лоб.

шлёпанцы, -аў, адз. -нец, -нца, м. (разм.).

Хатнія туфлі, звычайна без заднікаў.

мутне́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -не́е; незак.

1. Рабіцца мутным.

Вада мутнее.

2. перан. Станавіцца няясным, зацямняцца.

У галаве мутнее.

|| зак. памутне́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -не́е.

спо́лах, -у, мн. -і, -аў, м.

1. Тое, што і спалох.

На твары ў дзіцяці с.

2. звычайна мн. Паўночнае ззянне, яго водбліск.

3. звычайна мн. Успышкі маланкі, агню, святла; зарніца; водбліскі зары.