прыёмны, -ая, -ае.

1. гл. прыняць.

2. Які ўсынавіў каго-н. або ўсыноўлены кімн.

П. бацька.

Прыёмная дачка.

3. у знач. наз. прыёмная, -ай, мн. -ыя, -ых, ж. Пакой для наведвальнікаў.

Прыёмная рэктара.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цэсарэ́ўна, ‑ы, ж.

1. Жонка цэсарэвіча.

2. Дачка цара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вайту́ўна ’дачка войта’ (Мал.). З польск. wojtówna ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

каралёў, ‑лёва.

Які належыць каралю (у 1 знач.). Каралёва дачка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вайто́ўна ’дачка войта’ (Гарэц.). Рус. смал. войтовна. Да войт.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прыёмыш, ‑а, м.

Разм. Прыёмны сын або прыёмная дачка. Узяць прыёмыша.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дачу́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

Памянш.-ласк. да дачка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прапра́ўнучка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Дачка праўнука ці праўнучкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пра́ўнучка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Дачка ўнука ці ўнучкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уну́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Дачка сына або дачкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)