хмыз, ‑у, м.

Тое, што і хмызняк. Лес густы, скрозь зарос хмызам, арэшнікам, лазою. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

густа...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «густы», напрыклад: густавалосы, густацёрты, густашэрсны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кефі́р, ‑у, м.

Густы кіславаты напітак, які вырабляюць з каровінага малака шляхам спіртавога і малочнакіслага браджэння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэ́дкі, -ая, -ае; радзе́йшы, -ая, -ае.

1. Недастаткова густы, вадзяністы.

Р. кісель.

Рэдкая смятана.

2. Які складаецца з далёка размешчаных адзін ад аднаго частак, не густы; не шчыльны.

Рэдкая барада.

Рэдкія зубы.

Р. невад (няшчыльна сплецены).

3. Размешчаны на вялікай адлегласці адзін ад аднаго.

Рэдкія паўстанкі.

4. Які складаецца з аддаленых адзін ад аднаго момантаў.

Рэдкія стрэлы.

Р. пульс.

5. Які паўтараецца, адбываецца, з’яўляецца праз вялікія прамежкі часу.

Рэдкая з’ява.

Р. госць.

Р. чалавек (выдатны, выключны па сваіх якасцях). Рэдка (прысл.) бачыцца.

Рэдкія металы.

|| наз. рэ́дкасць, -і, ж. (да 2—4 і ў некаторых спалучэннях да 5 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кало́дый, ‑ю, м.

Густы клейкі раствор нітрацэлюлозы ў сумесі спірту і эфіру (скарыстоўваецца ў медыцыне і фатаграфіі).

[Ад грэч. kollōdes — клейкі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

*Трабяза́, трэбэза́ ’густы зараснік на балоце ці рацэ’ (Бес.). Гл. трапяза.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вішня́к, ‑у, м., зб.

Вішнёвыя дрэвы, вішнёвы зараснік. Па-над парканам пышным валам Стаяў вішняк густы, прыўдалы. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

е́льнічак, ‑чку, м.

Памянш.-ласк. да ельнік; малады ельнік. Вышэй трошкі — ельнічак густы. Там добра і прысесці. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Сці́мерзнік ’густы лес ці хмызняк’, ’скупы чалавек’ (мёрск., Крыўко, вусн. паведамл.). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Заґэнсты ’густаваты’ (Сл. паўн.-зах.). З польск. zagęsty ’тс’ (< za ’надта’ + gęsty//густы, гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)