гле́бавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да глебы (у 1 знач.). Глебавыя бактэрыі. Глебавая вільгаць. // Прызначаны для вывучэння, даследавання глебы. Глебавая карта. Глебавы зонд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засо́ленасць, ‑і, ж.

Уласцівасць засоленага. Засоленасць глебы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зы́бкасць, ‑і, ж.

Уласцівасць зыбкага. Зыбкасць глебы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

камякава́тасць, ‑і, ж.

Уласцівасць камякаватага. Камякаватасць глебы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

камяні́стасць, ‑і, ж.

Уласцівасць камяністага. Камяністасць глебы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крамяні́стасць, ‑і, ж.

Уласцівасць крамяністага. Крамяністасць глебы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́рыстасць, ‑і, ж.

Уласцівасць порыстага. Порыстасць глебы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сы́пкасць, ‑і, ж.

Уласцівасць сыпкага. Сыпкасць, глебы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

послепосевно́й с.-х. пасляпасяўны́;

послепосевна́я обрабо́тка по́чвы пасляпасяўна́я апрацо́ўка гле́бы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

почвоутомле́ние ср., с.-х. глебастамле́нне, -ння ср., высі́льванне (высіле́нне) гле́бы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)