вакхана́лія, -і, ж.

1. звычайна мн. У антычным свеце: свята ў гонар бога віна і весялосці Вакха.

2. перан. Крайняя ступень беспарадку, разгульнага балявання.

|| прым. вакхана́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пи́ка​II карт., разг. ві́на, -ны ж.; пі́ка, -кі ж.; см. пи́ки.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лафі́т, ‑у, М ‑фіце, м.

Сорт чырвонага вінаграднай віна. Бутэлька лафіту.

[Фр. lafite — ад геагр. назвы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мала́га, ‑і, ДМ ‑лазе, ж.

Сорт дэсертнага лікёрнага вінаграднага віна.

[Ісп. málaga ад геагр. назвы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сала́мі, нескл., ж.

Гатунак цвёрдай вэнджанай каўбасы з прымешкай чырвонага віна.

[Ад іт. salame — каўбаса.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вінаро́бства, ‑а, н.

Выраб віна з вінаграду або іншых ягад ці пладоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фужэ́р, ‑а, м.

Высокі бакал для шыпучага віна, прахаладжальных напіткаў і пад.

[Фр. fougére.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

графі́н, ‑а, м.

Шкляная пасудзіна з вузкім доўгім горлам для вады або віна.

[Ад іт. caraffina.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нахлябта́цца, ‑хлябчуся, ‑хлебчашся, ‑хлебчацца; зак.

1. Уволю пахлябтаць.

2. Груб. Напіцца гарэлкі, віна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сабаён, ‑у, м.

Падліўка з узбітых з цукрам жаўткоў, віна і вострых прыпраў.

[Фр. sabayon.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)