пастулі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

Выказаць (выказваць) што‑н. у якасці пастулата.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Счэ́шчыць ’зрабіць ласку, выказаць павагу’ (ТС). Вытворнае ад чэсць, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

засвиде́тельствовать засве́дчыць;

засвиде́тельствовать по́дпись канц. засве́дчыць по́дпіс;

◊

засвиде́тельствовать почте́ние уст. вы́казаць паша́ну.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нязго́да, -ы, ДМ -дзе, ж.

1. Адсутнасць адзінства ў думках, поглядах.

Выказаць рашучую нязгоду з таварышам.

2. Разлад, сварка.

Н. ў сям’і.

3. Адмоўны адказ на што-н.

Яе зацятае маўчанне ўсе разумелі як нязгоду.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стаі́ць, стаю́, сто́іш, сто́іць; сто́ены; зак., што.

1. Утаіць, зрабіць невядомым, нябачным для іншых (разм.).

С. прыбытак.

2. Не выказаць, не даць магчымасці заўважыць іншым (думкі, пачуцці і пад.).

С. нянавісць.

|| незак. сто́йваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адкрыча́цца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; зак.

Крычучы, выказаць што‑н.; выкрычацца. Шыбянкоў адкрычаўся і сеў на месца. Зарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Паўзга́ліцца ’выказаць моцнае жаданне’ (Гарэц., Др.-Падб., Яруш.). Да па‑, ‑уз‑, абліцца (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́казаны

1. вы́сказанный, вы́раженный, изло́женный;

2. откры́тый;

3. вы́раженный, изъя́вленный; обнару́женный;

4. вы́раженный; принесённый; изли́тый;

1-4 см. вы́казаць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

поко́рность пако́рнасць, -ці ж., пако́ра, -ры ж.;

изъяви́ть поко́рность вы́казаць пако́рнасць; (подчиниться) скары́цца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раздзялі́ць, -дзялю́, -дзе́ліш, -дзе́ліць; -дзе́лены; зак., каго-што.

1. гл. дзяліць.

2. Далучыцца да каго-н., выказаць сваё адзінадушша з кім-н.

Р. сваю радасць з сябрамі.

|| незак. раздзяля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. раздзяле́нне, -я, н. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)