зашклі́ць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.

Уставіць шкло, шыбу ў раму. Зашкліць вокны. Зашкліць веранду.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павыбіва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.

1. Рэзкім ударам прымусіць выпасці ўсё, многае.

П. вокны.

2. Ударамі ачысціць ад пылу ўсё, многае.

П. дываны.

3. Зрабіць вялікую колькасць паглыбленняў.

Вада павыбівала канаўкі.

4. Пракласці яздой, хадзьбой, пратаптаць многа чаго-н.

П. сцежкі ў жыце.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

налі́чнік, ‑а, м.

Тое, што і ліштва. Без налічнікаў вокны сляпыя Паглядалі на кедры сівыя. Хведаровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кітава́цца, ‑туецца; незак.

1. Паддавацца кітаванню. У сухую пагоду вокны добра кітуюцца.

2. Зал. да кітаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запя́ць, ‑пну, ‑пнеш, ‑пне; ‑пнём, ‑пняце; каго-што.

Разм. Закрыць, павесіўшы што‑н.; завесіць. Запяць вокны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жалюзі́, нескл., н.

Мнагастворчатыя аканіцы, а таксама шторы са звязаных паміж сабой пласцінак, якія скарыстоўваюцца для рэгулявання светлавой і паветранай плыні. Мы заўважылі, што вокны многіх кватэр былі і ўдзень цёмныя, закрытыя жалюзі — гэта, сказалі нам, вокны парыжан, што пакінулі горад, выехалі на адпачынак. Мележ.

[Фр. jalousie.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падцёклы, ‑ая, ‑ае.

Які мае падцёкі, з падцёкамі. Падцёклыя вокны. // Падпухлы ад кровазліцця пад скуру. Падцёклыя вочы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закітава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.

Замазаць кітам (стыкі шыб з аконнымі рамамі). Закітаваць вокны на зіму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аканапа́ціць, ‑пачу, ‑паціш, ‑паціць; зак., што.

Пазабіваць, пазатыкаць пазы, шчыліны пакуллем, мохам і пад. Аканапаціць хату, вокны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перафарбава́ць, -бу́ю, -бу́еш, -бу́е; -бу́й; -бава́ны; зак., што.

1. Пафарбаваць нанава.

П. валасы.

2. Пафарбаваць усё, многае.

П. вокны і дзверы.

|| незак. перафарбо́ўваць, -аю, -аеш, -ае (да 1 знач.).

|| наз. перафарбо́ўванне, -я, н. (да 1 знач.) і перафарбо́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)