Verbum

паўно́чна-ўсхо́дні, -яя, -яе.

Які мае адносіны да паўночнага ўсходу — напрамку паміж поўначчу і ўсходам.

П. вецер.

пахі́стваць, -аю, -аеш, -ае; незак., каго-што або чым.

Злёгку, час ад часу хістаць.

Вецер пахістваў дрэвы.

пе́ніць, -ню, -ніш, -ніць; незак., што.

Рабіць пеністым.

Вецер пеніў хвалі.

|| зак. успе́ніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены.

брыз, -у, м.

Слабы вецер, які дзьме днём з мора на бераг, а ноччу — з берага на мора.

бу́йны, -ая, -ае.

1. Неспакойны, дзёрзкі, свавольны.

Б. нораў.

2. Моцны, парывісты.

Б. вецер.

|| наз. бу́йнасць, -і, ж.

саму́м, -у, м.

Сухі, гарачы вецер пустынь, што налятае шквалам і ўтварае пясчаныя буры.

|| прым. саму́мны, -ая, -ае.

шторм, -у, мн. -ы, -аў, м.

Моцная бура на моры.

|| прым. штармавы́, -а́я, -о́е.

Ш. вецер.

Штармавое папярэджанне.

развява́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́е; незак., што.

Калыхаць, распускаць, разносіць у розныя бакі.

Вецер развявае валасы.

разгусці́ся, -гуду́ся, -гудзе́шся, -гудзе́цца; -гудзёмся, -гудзяце́ся, -гуду́цца; разгу́ўся, -гула́ся, -гуло́ся; -гудзі́ся; зак. (разм.).

Пачаць гусці не перастаючы.

Вецер разгуўся.