Verbum

дашапта́цца, ‑шапчуся, ‑шэпчашся, ‑шэпчацца; зак.

Разм. Шэптамі, нашэптваннем паклікаць на сябе бяду. — Усюды ты шэпчаш. Дашэпчашся, не думай. Брыль.

зашапяля́віць, ‑ляўлю, ‑лявіш, ‑лявіць; зак.

Разм. Пачаць шапялявіць. // Прашапялявіць. — Ты ў мяне, Эльзі, заўсёды толькі жартачкі [строіш], — зашапялявіў дзед. Брыль.

мятлі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да мятліцы. Руневіч выплюнуў мятлічную саломінку, якую ўсё жаваў, паглядзеў на Крушыну. Брыль.

нядба́льства, ‑а, н.

Тое, што і нядбайства. Маці папікала бацьку «нежыццёвасцю», нядбальствам, тратай грошай і часу на пустое. Брыль.

няшма́т, прысл.

Тое, што і нямнога. Народу было няшмат. Асіпенка. На такой гаспадарцы, як наша, зімой работы няшмат. Брыль.

размро́іцца, ‑мроюся, ‑мроішся, ‑мроіцца; зак.

Разм. Аддацца мроям (марам). Бабуля чаруе малую казкай, а Ніна размроілася, падпёршыся рукамі. Брыль.

сюдо́й і сюдо́ю, прысл.

Абл. У гэтым напрамку, у гэты бок. — З коньмі сюдой не пралезеш! — сказаў Серада. Брыль.

разма́рыцца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; зак.

Пачаўшы марыць, захапіцца марамі, забыцца ў іх. Каб соладка размарыцца, вясковаму хлапчаняці дастаткова было прыціхнуць каля плоту. Брыль.

размары́цца, ‑мару́ся, ‑мо́рышся, ‑мо́рыцца; зак.

Разм. Знемагчыся (ад спёкі, духаты або стомы). Нейкі дзядзька, як заўсёды стомлены, размарыўся ў царкве дрымотай і заснуў у зацішным кутку. Брыль.

вымяра́цца, ‑аецца; незак.

1. Вызначацца якой‑н. мерай. Рабочы дзень вымяраўся ўсходам і заходам сонца. Брыль.

2. Зал. да вымяраць.

вы́рушыць, ‑шу, ‑шыш, ‑шыць; зак.

Разм. Адправіцца куды‑н., рушыць. Ёсць такое рашэнне: Алесю і Андрэю вырушыць у разведку. Брыль.