дары́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Дарыды (вобласці Старажытнай Грэцыі). Дарычны дыялект. // Звязаны з архітэктурным стылем, які склаўся ў Дарыдзе. Дарычныя калоны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вымо́ва, ‑ы, ж.

Адміністрацыйнае дысцыплінарнае спагнанне за адмоўныя ўчынкі, дрэнныя адносіны да працы. Аб’явіць, даць, заслужыць вымову. Суровая вымова. Вымова з апошнім папярэджаннем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вакза́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вакзала. Вакзальны будынак. Вакзальны кіёск. // Уласцівы вакзалу. Вакзальная сумятня характэрна звычайна для ўсіх чыгунак свету. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

во́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вока (у 1 знач.). Вочнае яблыка. Вочныя хваробы.

•••

Вочнае навучанне гл. навучанне.

Вочная стаўка гл. стаўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аметы́ставы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да аметысту. Аметыставыя прыіскі. // Які зроблены з аметысту або ўтрымлівае аметыст. Аметыставы пярсцёнак. // Які мае колер аметысту.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ара́хісавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да арахісу (у 1 знач.). Арахісавыя пасевы. // Прыгатаваны з арахісу (у 2 знач.). Арахісавы алей. Арахісавая халва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

астро́жны, ‑ая, ‑ае.

Уст.

1. Які мае адносіны да астрога. Астрожны рэжым.

2. у знач. наз. астро́жны, ‑ага, м. Тое, што і астрожнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бабу́лін, ‑а.

Разм. Які мае адносіны да бабулі, належыць бабулі. На акне каля бабулінага ложка, дзе ляжыць Ніна, цьмяна гарыць укручаная лямпа. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бактэрыя́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да бактэрый, выклікаецца бактэрыямі. Бактэрыяльная клетка. Бактэрыяльная інфекцыя.

2. Які вырабляецца з дапамогай бактэрый. Бактэрыяльныя ўгнаенні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вялікадзяржа́ўны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да вялікай дзяржавы, уласцівы ёй.

2. Які не паважае правоў малых народаў; фанабэрыста-ўладарны. Вялікадзяржаўны шавінізм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)