ад’е́нчыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак.

Скончыць, перастаць енчыць. / у перан. ужыв. Даўно адзванілі ў царкве — адпраўлялася праваслаўная імша. Ад’енчылі таксама і касцельныя званы — адпраўлялася імша каталіцкая. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

збо́рлівасць, ‑і, ж.

Абл. Уласцівасць зборлівага. [Міхал:] — Мая зборлівасць табе не па душы? Ты хочаш, паб у чорную гадзіну і дзіця зайшлося, за душой нічога не меўшы? Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

згаблява́ць, ‑люю, ‑люеш, ‑люе; зак., што.

Габлюючы, зняць верхні слой чаго‑н. Згабляваць няроўнасці. □ — Ідзі, Мікалай, мне тут у гэтай дошцы кант згаблюй — я збіваць пачну. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вершалі́на, ‑ы, ж.

Самая верхняя частка дрэва, гары; макаўка. Чуўся роўны шум хваёвых вершалін. Чорны. На дубе са зламанай вершалінай, у вялізным гняздзе, вучыліся лятаць бусляняты. Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́плішчыцца, ‑шчуся, ‑шчышся, ‑шчыцца; зак.

Разм. Праціснуўшыся, вылезці адкуль‑н. куды‑н.; прабіцца. Парасяты выплішчыліся з хлява. □ Сабастыян выплішчыўся на самы перад, не даючы Алесю гаварыць. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскватарава́цца, ‑руецца; ‑руемся, ‑руецеся, ‑руюцца; зак.

Размясціцца па кватэрах. [У цэнтры раёна] з’явіліся нямецкія салдаты і раскватараваліся па хатах. Чорны. [Вольга] пісала, што хутка пакінуць Вільню і раскватаруюцца ў Варшаве. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расцвялі́ць, ‑цвялю, ‑цвеліш, ‑цвеліць; зак., каго-што.

Разм.

1. Раздражніць; раззлаваць. Седас расцвяліў Скуратовічавых сабак перад тым, як меўся сюды з’явіцца поп. Чорны.

2. Развярэдзіць. Расцвяліць рану.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спераза́ць, сперажу, спяражаш, спяража; зак., каго-што.

Разм. Тое, што і аперазаць. Банадысюк .. гэтак знячэўку сперазаў яго [Рыгора] па карку, што той .. ледзьве дапаў да свае хаты. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фарбава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад фарбаваць.

2. у знач. прым. Пакрыты фарбай. Фарбаваная падлога. □ Гаспадар прырыхтаваў ужо.. [салдату] лапці, .. вопратку — кароткую, з фарбаванага палатна. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фармулява́цца, ‑люецца; незак.

1. Атрымліваць кароткае дакладнае слоўнае вызначэнне. У галаве.. [аўтараў] фармулююцца сказы ў рускай мове і тут жа, пішучы, яны перакладаюць іх на беларускую мову. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)