паглы́бленасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан паглыбленага (у 2, 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нало́жніцтва, ‑а, н.

Кніжн. уст. Стан і становішча наложніцы; пазашлюбнае сужыццё.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

недаразві́тасць, ‑і, ж.

Стан і ўласцівасць недаразвітага; недастатковае развіццё. Недаразвітасць арганізма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

незаціка́ўленасць, ‑і, ж.

Стан незацікаўленага; адсутнасць інтарэсу, цікавасці да чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ненадзе́йнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан ненадзейнага. Ненадзейнасць становішча. Палітычная ненадзейнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прафілёвачны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які прызначаны, служыць для прафілёўкі. Прафілёвачны стан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыляга́нне, ‑я, н.

Стан паводле дзеясл. прылягаць — прылегчы (у 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыпуха́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. прыпухаць — прыпухнуць. Прыпуханне рук.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

правіса́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. правісаць — правіснуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

амаладжэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. амаладзіць, амаладзіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)