гіпнаты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гіпнозу, гіпнатызму. Гіпнатычны сон. // перан. Здольны моцна ўздзейнічаць на каго‑н. Гіпнатычная сіла музыкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гумігу́тавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да гумігуту.

2. у знач. наз. гумігу́тавыя, ‑ых. Сямейства двухдольных раслін, якія ўтрымліваюць гумігут.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

двухсотгадо́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Працягласцю ў дзвесце гадоў. Двухсотгадовы перыяд.

2. Які мае адносіны да двухсотгоддзя (у 2 знач.). Двухсотгадовы юбілей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

до́світны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да досвітку, бывае досвіткам. Досвітны туман. □ У Пуціўлі на сцяне галосіць Яраслаўна досвітнай парой. Вялюгін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыпло́мны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да дыплома.

2. Выкананы для атрымання дыплома (у 1 знач.). Дыпломны праект. Дыпломная работа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адда́насць, ‑і, ж., каму-чаму.

Уласцівасць адданага; адданыя адносіны да каго‑, чаго‑н. Пачуццё адданасць Савецкай радзіме. Бязмежная адданасць справе Леніна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

веснавы́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да вясны. Веснавыя дні. Веснавыя кветкі. // Які адбываецца вясной. Веснавая навальніца. Веснавая сяўба. Веснавыя канікулы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рабаўні́чы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да рабаўніка, рабаўнікоў. Рабаўнічая натура. Рабаўнічая сутнасць.

2. Тое, што і рабаўніцкі. Рабаўнічая палітыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

радо́навы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да радону. // Які змяшчае ў сабе радон. Радонавая вада. // Звязаны з прымяненнем радону. Радонавыя вапны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ра́кавінкавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да ракавінкі.

2. у знач. наз. ра́кавінкавыя, ‑ых. Атрад беспазваночных жывёлін падкласа ніжэйшых ракападобных.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)