Спасо́б’е ‘дапамога’ (Шат.), ‘пенсія’ (Янк., Мат. Гом.). З рус. посо́бие ‘дапамога’; параўн. посо́ба ‘дапамога, падтрымка’ (Нас.). З выразу *ро sobě (гл. сябе); гл. Фасмер, 3, 340.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

забыва́ць несов.

1. (переставать помнить) забыва́ть;

2. в др. знач. забыва́ть;

1, 2 см. забы́ць;

◊ сябе́ не з. — себя́ не забыва́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абста́віцца, ‑стаўлюся, ‑ставішся, ‑ставіцца; зак.

1. Паставіць што‑н. вакол сябе; абкружыць сябе чым‑н. Абставіцца крэсламі.

2. Абзавесціся, забяспечыць сваё жыллё мэбляй. У яго позірку [Кірыла] злавіў нешта падобнае на знявагу ці насмешку: «Сядзіш, пісака, у кабінеце? Бач, як абставіўся». Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падку́рчыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., што.

Сагнуўшы або падагнуўшы, прыціснуць. да сябе, пад сябе (пра часткі цела). Ігнась падкурчыў ногі і схаваўся пад халацік. Мурашка. Певень, праходзячы каля прызбы, спыніўся, падкурчыў адну нагу і строга зірнуў на беднага Чы-Ліна. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́лізацца, ‑ліжацца; зак.

1. Абмыць, прыгладзіць, ачысціць сябе лізаннем (пра жывёл).

2. перан. Выфранціцца, прылізацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́шкаліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., каго.

Разм. Навучыць строга паводзіць сябе, зрабіць дысцыплінаваным; вымуштраваць, выдрэсіраваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ка́чар, ‑а, м.

Самец качкі. Усюды пырхалі птушкі, .. настойліва клікаў да сябе качак качар. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

навая́ўлены, ‑ая, ‑ае.

Іран. Які ўпершыню дзе‑н. з’явіўся, праявіў сябе. Наваяўлены пан. Наваяўлены атаман.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падгрымірава́цца, ‑руюся, ‑руешся, ‑руецца; зак.

Загрыміраваць сябе злёгку або дадаткова. Падгрыміравацца перад выхадам на сцэну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папрыту́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Прытуліць да сябе ўсё, многае або ўсіх, многіх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)