адпра́віць сов.

1. отпра́вить, отосла́ть;

а. пасы́лку — отпра́вить (отосла́ть) посы́лку;

2. (направить) отпра́вить;

а. дзяце́й у ла́гер — отпра́вить дете́й в ла́герь;

3. (дать распоряжение к отходу) отпра́вить;

а. цягні́к — отпра́вить по́езд;

4. (заставить уйти) отосла́ть;

а. дзяце́й дадо́му — отосла́ть дете́й домо́й;

5. (рекомендовать навести справку) отосла́ть;

а. да першакрыні́цы — отосла́ть к первоисто́чнику;

6. (переслать) отпра́вить, препроводи́ть;

а. дакуме́нты — отпра́вить (препроводи́ть) докуме́нты;

7. (богослужение) соверши́ть;

◊ а. на той свет — отпра́вить на тот свет; отпра́вить к пра́отцам

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

воспита́ние

1. (действие) в разн. знач. выхава́нне, -ння ср.;

воспита́ние дете́й выхава́нне дзяце́й;

взять на воспита́ние ребёнка узя́ць на выхава́нне дзіця́;

воспита́ние во́ли выхава́нне во́лі;

2. (общее развитие, образование) выхава́нне, -ння ср.;

хоро́шее воспита́ние до́брае выхава́нне.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наблюда́ть несов.

1. (кого, что, за кем, чем) нагляда́ць, назіра́ць; (следить) сачы́ць (за кім, чым);

2. (осуществлять надзор) назіра́ць (за кім, чым), нагляда́ць (за кім, чым); (ухаживать, присматривать) дагляда́ць (каго, што);

наблюда́ть за детьми́ дагляда́ць дзяце́й;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падагляда́ць (каго, што) сов. (нек-рое время) присмотре́ть (за кем, чем), пригляде́ть (за кем, чем), посмотре́ть (за кем, чем); поуха́живать (за кем, чем);

п. дзяце́й — присмотре́ть (пригляде́ть, посмотре́ть) за детьми́;

п. хво́рага — поуха́живать за больны́м

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пе́сціць несов.

1. (заботливо ухаживать, держать в неге) пе́стовать, не́жить; балова́ть, леле́ять, хо́лить;

п. дзяце́й — не́жить (балова́ть, леле́ять, хо́лить) дете́й;

2. ласка́ть, голу́бить;

п. дзіця́ — ласка́ть (голу́бить) ребёнка;

3. перен. леле́ять;

п. надзе́ю — леле́ять наде́жду

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

далучы́ць, ‑лучу, ‑лучыш, ‑лучыць; зак., каго-што.

1. Злучыць з чым‑н., прыбавіць да чаго‑н. Далучыць дакументы да заявы. □ А пасля неяк пан абводзіў з каморнікам свае межы і тут ужо як мае быць далучыў да сябе гэты куток. Чорны. «У чым рэч?» — далучыў Рыгор свой голас да іншых. Гартны.

2. да чаго. Пазнаёміць з чым‑н., увесці ў што‑н. Далучыць дзяцей да музычнай культуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ве́ды, ‑аў; адз. няма.

1. Сукупнасць звестак, якія раскрываюць аб’ектыўныя заканамернасці жыцця. Грунтоўныя веды. Сталыя веды. □ [Маці:] — Бацька твой, як ты і сам чуў, і лектар неблагі. Людзям ён перадае веды, лекцыі чытае. Даніленка. // Дасведчанасць у якой‑н. галіне. Настаўніца суцішыла дзяцей і асцярожна пачала правяраць іх веды. Васілевіч.

2. Навука. Шляхі да ведаў і культуры. Цяга да ведаў. □ [Краеўскі:] — Свет асвятляецца сонцам, а чалавек — ведамі. Гурскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ня́нька, ‑і, ДМ ‑ньцы; Р мн. ‑нек; ж.

1. Жанчына, якая даглядае дзяцей у сям’і. Усе на працы. У парку адны нянькі з дзецьмі. Лынькоў. Старэйшыя дочкі.. служылі нянькамі ў крамнікаў. Бядуля.

2. перан. Той, хто апякае каго‑н., клапоціцца аб кім‑н. Радавым я матросам На эсмінцы служыў. Паліняў чуб цыганскі Ад солі марской. Боцман строгай быў нянькай На хвалі крутой. Жычка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паса́г, ‑у, м.

Маёмасць, якую давалі бацькі або родзічы маладой, калі тая выходзіла замуж. У таго [Рыгора] дзяцей усяго двое было: сын ды дачка, і ён дачцэ ў пасаг даў дзесяць дзесяцін зямлі. Галавач. Марцін жэніцца на гандляровай дачцэ, бярэ ў пасаг грошы і тут, у горадзе, вялікі дом з лясной крамай. Карпюк. [Міхась:] Але, не ўсе ж на пасаг квапяцца. Вось я таксама з батрачкай жанюся. Козел.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трухля́ціна, ‑ы, ж.

Разм. Тое, што струхлела, разбурана трухленнем. А калі ён [Гіляр] добра топнуў нагой і скарыначку тую прабіў, дык адразу праваліўся ў гнілізну, у трухляціну. Дубоўка. Піць, увесь час хочацца піць, а балота дыхае на нас нейкай трухляцінай. Бажко. / у перан. ужыв. [Вольга Віктараўна:] — Андрэй Пятровіч, скажыце, калі ласка: дабро вы робіце народу ці зло, забіваючы розум дзяцей і іх чыстыя душы ўсякаю казённаю трухляцінаю? Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)