чу́тна і чутно́.
1. безас., у знач. вык. Можна чуць.
Не ч. песень.
2. безас., у знач. вык. Ёсць звесткі (разм.).
Пра яго нічога не ч.
Ніякіх навін не ч.?
3. у знач. пабочн. сл. Кажуць, як кажуць, нібыта (разм.).
Ён, ч., добра зарабляе.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
разве́зці², -вязу́, -вязе́ш, -вязе́; -вязём, -везяце́, -вязу́ць; -вёз, -ве́зла; -вязі́; -ве́зены; зак. (разм.).
1. безас., каго (што). Прывесці ў стан знямогі.
Ад духаты яго развезла.
2. безас., што. Пра дарогу: зрабіць цяжкапраходнай, малапрыдатнай для язды.
Дарогу развезла, не праехаць.
|| незак. разво́зіць, -во́жу, -во́зіш, -во́зіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
разле́злы, -ая, -ае (разм.).
1. Які падраўся, пранасіўся, разваліўся (пра адзенне, тканіну і пад.).
Р. мех.
Чаравікі мелі р. выгляд.
2. Вельмі прамоклы, размоклы; раскіслы.
Разлезлая папера.
3. Які страціў фігуру, празмерна растаўсцеўшы; распоўзлы.
Яго постаць здавалася нейкай бясформеннай, разлезлай.
|| наз. разле́зласць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ру́пець, 1 і 2 ас. не ўжыв., -піць; незак.
1. безас., каму, з інф. і без дап. Пра неадольнае жаданне рабіць што-н.; хацецца; карцець.
Мне рупіла хутчэй пра ўсё даведацца.
2. Турбаваць, не даваць спакою.
Яго ўвесь час рупіць сям ’я і гаспадарка.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прыкава́ць сов., в разн. знач. прикова́ть;
п. вя́зня — прикова́ть у́зника;
страх ~ва́ў яго́ да ме́сца — страх прикова́л его́ к ме́сту;
хваро́ба ~ва́ла яго́ да ло́жка — боле́знь прикова́ла его́ к посте́ли;
п. да сябе́ агу́льную ўва́гу — прикова́ть к себе́ о́бщее внима́ние
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
клапатлі́васць, ‑і, ж.
Уласцівасць клапатлівага. Гаспадарская клапатлівасць. □ Я стаяў збоку і любаваўся дзедам: яго маладым настроем, яго дзелавітай клапатлівасцю. Якімовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
растаро́пнасць, ‑і, ж.
Уласцівасць растаропнага; упраўнасць. Я стаяў збоку і любаваўся дзедам: яго маладым настроем, яго дзелавітай клапатлівасцю, растаропнасцю. Якімовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вялі́касць ж.
1. вели́чие ср.;
2. (титулование монархов и их супруг) вели́чество ср.;
яго́ імпера́тарская в. — его́ импера́торское вели́чество
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дада́цца сов. приба́виться;
да ўсіх яго́ бядо́т дадала́ся но́вая — ко всем его́ бе́дам приба́вилась но́вая;
◊ аста́тняе дада́сца — остально́е прило́жится
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
паго́ршаць сов. уху́дшиться; стать ху́же;
яго́ хара́ктар ~шаў — его́ хара́ктер уху́дшился (стал ху́же);
яму́ ~шала — безл. ему́ ста́ло ху́же
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)