Verbum

гідралака́тар, ‑а, м.

Спец. Гідраакустычная станцыя (прыбор) для вызначэння месцазнаходжання падводных аб’ектаў пры дапамозе гукавых сігналаў.

[Ад грэч. hýdōr — вада і лац. loco — размяшчаю.]

гідраэлева́тар, ‑а, м.

Спец. Водаструменная помпа для пад’ёму і перамяшчэння па трубаправодзе вадкасцей і разрэджанага грунту.

гідро́метр, ‑а, м.

Прыбор для вызначэнне ўзроўню вады ў водным басейне, а таксама скорасці цячэння вады.

гліназём, ‑у, м.

Вокіс алюмінію (скарыстоўваецца ў тэхніцы для атрымання алюмінію, прыгатавання вогнетрывалых матэрыялаў і пад.).

гліцэры́на, ‑ы, ж.

Бясколерная саладкаватая масляністая вадкасць, якая атрымліваецца з тлушчаў для медыцынскіх і тэхнічных мэт.

[Ням. Glyzerin ад грэч. glykeros.]

глыбіняме́р, ‑а, м.

Спец. Прыбор для вымярэння глыбіні адтулін, пазоў і вышыні выступаў у дэталях машын.

дамкра́т, ‑а, М ‑раце, м.

Прылада для падымання цяжараў на невялікую вышыню. Гідраўлічны дамкрат. Ручны дамкрат.

[Гал. dommekracht.]

драпіро́вачны, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з драпіроўкай (у 1 знач.). Драпіровачная майстэрня. // Прызначаны для драпіроўкі. Драпіровачная тканіна.

дубано́с, ‑а, м.

Невялікая пеўчая птушка сямейства ўюрковых з моцнай дзюбай, прыстасаванай для разгрызання костачак пладоў.

дуст, ‑у, М ‑сце, м.

Хімічнае рэчыва ў выглядзе парашку, якое скарыстоўвалася для знішчэння шкодных насякомых.

[Ад англ. dust — пыл.]