змрок, -у, м.
1. Адсутнасць святла, цемра.
З. атуліў прасторы.
2. Няпоўная цемната, прыцемак, пры якім яшчэ можна распазнаваць прадметы.
Вячэрні з.
3. Прыцемак паміж захадам сонца і наступленнем ночы, а таксама перадсвітальны прыцемак.
Перадранішні з.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
бег, бе́гу, м.
1. Хуткае перамяшчэнне, пры якім моцна адштурхоўваюцца нагамі ад зямлі.
Б. на месцы.
Марафонскі б. (від спартыўнага спаборніцтва).
2. перан. Наогул імклівае перамяшчэнне чаго-н.
Б. часу.
|| прым. бегавы́, -а́я, -о́е.
Бегавая дарожка.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
бібліягра́фія, -і, мн. -і, -фій, ж.
1. Навуковае сістэматызаванае апісанне кніг і іншых выданняў, зробленае па якой-н. прыкмеце.
2. Спіс кніг і артыкулаў па якім-н. пытанні, прадмеце.
Б. па гісторыі.
|| прым. бібліяграфі́чны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
абла́ва, -ы, ж.
1. Паляванне, пры якім месца, дзе знаходзіцца зверына, акружаецца, ачэпліваецца паляўнічымі і загоншчыкамі.
А. на ваўкоў.
2. Акружэнне якога-н. месца з мэтай злавіць каго-н.
Фашысты зрабілі аблаву.
|| прым. абла́ўны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
перга́мент, -у, М -нце, м.
1. Пісчы матэрыял з цялячай скуры, якім карысталіся да вынаходства паперы, а таксама рукапіс на такім матэрыяле.
2. Папера, якая не прапускае тлушчу і вільгаці.
|| прым. перга́ментны, -ая, -ае.
П. скрутак.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
сасу́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.
Трубчасты орган (у целе чалавека, жывёлы, у раслінных арганізмах), па якім цячэ вадкае рэчыва, кроў або лімфа.
Крывяносныя сасуды.
Сасуды раслін.
|| памянш. сасу́дзік, -а, мн. -і, -аў, м.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
няёмкі, -ая, -ае.
1. Такі, у якім нязручна быць, знаходзіцца.
Няёмкая поза.
2. Непрыемны, цяжкі.
Трапіць у няёмкае становішча.
3. Не зусім прыстойны, недазволены этыкай; недарэчны.
Няёмка (прысл.) умешвацца ў размову бацькоў.
|| наз. няёмкасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
павадо́к, -дка́, мн. -дкі́, -дко́ў, м.
Кароткі повад, а таксама рэмень, на якім водзяць сабак.
Узяць сабаку на п.
◊
Ісці на павадку ў каго (разм., неадабр.) — знаходзіцца ў залежнасці ад каго-н.
|| прым. павадко́вы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дыле́ма, -ы, мн. -ы, -ле́м, ж.
1. Меркаванне, паводле якога прадмету прыпісваюцца дзве супярэчлівыя прыметы, якія выключаюць магчымасць трэцяй (спец.).
2. Становішча, пры якім выбар аднаго з двух супрацьлеглых рашэнняў аднолькава цяжкі.
Стаяць перад складанай дылемай.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
акраве́рш, ‑а, м.
Верш, у якім пачатковыя літары радкоў складаюць якое‑н. імя, слова або фразу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)