зімава́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. зімаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зле́жванне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. злежвацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зляка́нне, ‑я, н.

Разм. Стан паводле знач. дзеясл. злякацца, злякнуцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зраста́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. зрастацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інфа́рктны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да інфаркту. Інфарктны стан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іпахо́ндрыя, ‑і, ж.

Хваравіта-прыгнечаны псіхічны стан; беспадстаўная боязь захворвання.

[Грэч. hypochondria.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кана́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. канаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кушчэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. кусціцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ліня́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. ліняць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

марне́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. марнець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)