замеча́тельно

1. нареч. надзвыча́йна, надзвы́чай до́бра, цудо́ўна, выда́тна;

замеча́тельно поёт цудо́ўна спява́е, надзвы́чай до́бра спява́е;

замеча́тельная карти́на надзвы́чай до́брая карці́на;

2. в знач. сказ. цудо́ўна; (славно — ещё) сла́ўна;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

невре́дно нареч., безл., в знач. сказ. (неплохо) нядрэ́нна; (не мешает) не шко́дзіць; (не помешает) не пашко́дзіць; (не мешало бы) не шко́дзіла б; (не помешало бы) не пашко́дзіла б;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ду́рно

1. нареч. (плохо) дрэ́нна, пага́на, ке́пска, бла́га;

ду́рно па́хнет дрэ́нна (пага́на, ке́пска, бла́га) па́хне;

2. безл., в знач. сказ. мло́сна, нядо́бра;

ему́ сде́лалось ду́рно яму́ ста́ла мло́сна (нядо́бра);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нела́дно

1. нареч. не ў лад; (нехорошо) нядо́бра; (плохо) дрэ́нна, ке́пска;

2. в знач. сказ. нядо́бра; дрэ́нна, ке́пска;

◊

нела́дно скро́ен, да кре́пко сшит погов. нязгра́бна скро́ены, ды мо́цна сшы́ты;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рознь ж.

1. (вражда) варо́жасць, -ці ж.; (нелады) нелады́, -до́ў мн.;

2. (различие) ро́зніца, -цы ж.;

3. в знач. сказ. не ро́ўны;

челове́к челове́ку рознь чалаве́к чалаве́ку не ро́ўны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стра́шно

1. безл., в знач. сказ. стра́шна; ву́сцішна;

мне ста́ло стра́шно мне ста́ла стра́шна (ву́сцішна);

2. нареч. (очень сильно) разг. стра́шна, страшэ́нна;

он стра́шно уста́л ён стра́шна (страшэ́нна) стамі́ўся;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хто, каго́, каму́, каго́, кім, (аб) кім, займ.

1. пыт. Абазначае агульнае пытанне аб жывых істотах і пра стан каго-н.

Хто ідзе? Хто гэта? Каго ты прывёў?

2. Ужыв. ў знач. вылучальных або ўказальных займеннікаў: «каторы», «той».

Мала хто ўмеў так бегаць.

Многа зробіць, хто рана ўстане.

3. неазнач. Хто-небудзь, хтосьці (разм.).

Каб хто чуў, што ён гаварыў.

4. адносны. Падпарадкоўвае даданыя дапаўняльныя сказы.

У таго добрыя вынікі, хто стараецца працаваць.

5. адносны. Падпарадкоўвае даданыя дзейнікавыя сказы (пераважна пры наяўнасці ў галоўным сказе суадноснага слова «той»).

Хто пытае — той не блудзіць (прыказка). Хто сам на працы гарыць, той і людзям свеціць (прыказка).

6. адносны. Падпарадкоўвае даданыя азначальныя сказы; па знач. адпавядае слову «каторы».

Сабраліся ўсе тыя, хто разам ваяваў.

7. адносны. У спалучэнні з часціцай «ні» пачынае даданы ўступальны сказ.

Мы яго чакаем, хто б ён ні быў.

8. Ужыв. ў размеркавальным знач. пры супастаўленні членаў сказа і сказаў у знач.: «адно..., другое».

Хто спаў, а хто чытаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

брак I (род. бра́ку) м. брак, дефе́кт, недоста́ток (в чём-л.)

брак II в знач. безл. сказ., разг. недостаёт, не хвата́ет;

б. цэме́нту — не хвата́ет цеме́нта;

б. папе́ры — недостаёт бума́ги

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

су́ха нареч., в знач. сказ. су́хо;

с. абысці́ся з го́сцем — су́хо обойти́сь с го́стем;

на ву́ліцы с. — на у́лице су́хо;

у мяне́ с. ў го́рле — у меня́ су́хо в го́рле

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

непро́чь в знач. сказ., разг. не ад таго́ (каб…); не су́праць;

он непро́чь съе́здить в го́род ён не су́праць з’е́здзіць у го́рад, ён не ад таго́, каб з’е́здзіць у го́рад.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)