Verbum

гаі́ць, гаю́, го́іш, го́іць; незак., што.

Залечваць, даваць магчымасць зажываць (аб ране).

Г. руку.

Травы гояць раны.

Час гоіць душэўныя раны (перан.).

гаманлі́вы, -ая, -ае.

1. Які любіць пагаварыць; гаваркі.

Г. хлопец.

2. перан. Шумлівы, звонкі, з пералівамі.

Г. ручай.

|| наз. гаманлі́васць, -і, ж.

бяско́лерны, -ая, -ае.

1. Які не мае колеру.

Бясколерная вадкасць.

2. перан. Нічым не адметны, невыразны.

Б. твар.

|| наз. бяско́лернасць, -і, ж.

во́сень, -і, ж.

Пара года паміж летам і зімой.

Позняя в.

В. жыцця (перан.).

|| прым. асе́нні, -яя, -яе і во́сеньскі, -ая, -ае.

астракі́зм, -у, м. (кніжн.).

1. У Старажытнай Грэцыі — выгнанне небяспечных для дзяржавы грамадзян, што вырашалася шляхам тайнага галасавання.

2. перан. Выгнанне, ганенне.

асты́лы, -ая, -ае.

1. Які астыў, стаў халодным.

Астылая печ.

2. перан. Які стаў спакайнейшым, страціў жвавасць, стаў абыякавым да чаго-н.

ахаладзе́лы, -ая, -ае.

1. Які ахаладзеў, астыў.

Ахаладзелыя рукі.

2. перан. Які стаў да ўсяго абыякавы, страціў запал, актыўнасць.

А. да пагулянак.

ахмяле́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; зак. (разм.).

1. Стаць п’яным, ап’янець.

А. ад гарэлкі.

2. перан. Захапіцца да самазабыцця, узрушыцца.

А. ад шчасця.

банкру́цтва, -а, н.

1. Неплацежаздольнасць у выніку разарэння даўжніка.

Б. фірмы.

2. перан. Крушэнне, поўная няўдача ў ажыццяўленні чаго-н.

Поўнае б.

бата́лія, -і, мн. -і, -лій, ж.

1. Бой, бітва (уст.).

Баталіі 1812 года.

2. перан. Бойка, бурная сварка (разм., жарт.).

Сямейныя баталіі.