пе́кар, ‑а, м.
Рабочы, які займаецца выпечкай хлеба; хлебапёк. — Чаго панікаваць? Іншы раз і ў пекара са стала хлеб зводзіцца. Гроднеў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
штампо́ўшчык, ‑а, м.
1. Рабочы, спецыяліст па штампоўцы.
2. перан. Разм. Пра чалавека, які робіць што‑н. па гатовых збітых узорах.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хала́т, -а, М -ла́це, мн. -ы, -аў, м.
1. Верхняе хатняе або рабочае адзенне, якое захінаецца або зашпіляецца.
Рабочы х.
2. Верхняе адзенне ў некаторых азіяцкіх народаў, полы якога захінаюцца адна за другую.
|| памянш. хала́цік, -а, мн. -і, -аў, м.
|| прым. хала́тны, -ая, -ае.
Халатная тканіна.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
двухзме́нны, ‑ая, ‑ае.
Які адбываецца, выконваецца ў дзве змены; працягласцю ў дзве змены. Двухзменная работа. Двухзменны рабочы дзень. Двухзменныя заняткі ў школе.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пі́льшчык, ‑а, м.
1. Рабочы, заняты пілкай (у 2 знач.). Іграюць пілы пільшчыкаў — На дошкі йдзе бярвенне. Купала.
2. Насякомае атрада перапончатакрылых.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
семафо́ршчык, ‑а, м.
1. Чыгуначны рабочы, які кіруе семафорам.
2. Той, хто перадае, а таксама прымае сігналы па семафору (у 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шчо́тачнік, ‑а, м.
Рабочы, які займаецца вырабам шчотак (у 1, 3 знач.). Не, Аляксандр Іванавіч працаваў — займаў пасаду старшыні арцелі шчотачнікаў. Пестрак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
То́кар ’рабочы, спецыяліст па апрацоўцы металу, дрэва і пад. шляхам абточвання’ (ТСБМ, Гарэц., Ласт., Некр. і Байк., Арх. Вяр., Вруб.), такар ’тс’ (Стан.), ст.-бел. токар ’токар’ (1557 г., КГС). Укр. то́кар ’тс’, рус. то́карь ’тс’, польск. tokarz ’тс’, звязана з тачыць ’абточваць’ (Брукнер, 573; Фасмер, 4, 70).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ушчыльні́ць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., каго-што.
1. Зрабіць больш шчыльным што‑н. Ушчыльніць глебу. Ушчыльніць сіласную масу.
2. Падагнаць шчыльней. Ушчыльніць паркан.
3. Разм. Павялічыць колькасць жыхароў на якой‑н. жылой плошчы. // Прымусіць жыць цясней, пасяліўшы яшчэ каго‑н. на тую ж жылую плошчу.
4. Запоўніць рабочы час большай колькасцю вытворчага задання. Ушчыльніць рабочы дзень.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
майстравы́, ‑ога, м.
Уст. Рабочы, рамеснік. З усіх вагонаў пайшлі: мужчыны .. з чамаданамі, партфелямі, дзеці, сяляне ў лапцях, армяках, майстравыя з інструментамі. Галавач.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)