буса́чнік, ‑а, м.
Суднавы рабочы, які карыстаецца бусаком; вясляр, што кіруе бусаком, калі лодка адплывае або прычальвае да прыстані, берага; багоршчык.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
штампо́ўшчык, ‑а, м.
1. Рабочы, спецыяліст па штампоўцы.
2. перан. Разм. Пра чалавека, які робіць што‑н. па гатовых збітых узорах.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хала́т, -а, М -ла́це, мн. -ы, -аў, м.
1. Верхняе хатняе або рабочае адзенне, якое захінаецца або зашпіляецца.
Рабочы х.
2. Верхняе адзенне ў некаторых азіяцкіх народаў, полы якога захінаюцца адна за другую.
|| памянш. хала́цік, -а, мн. -і, -аў, м.
|| прым. хала́тны, -ая, -ае.
Халатная тканіна.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пі́льшчык, ‑а, м.
1. Рабочы, заняты пілкай (у 2 знач.). Іграюць пілы пільшчыкаў — На дошкі йдзе бярвенне. Купала.
2. Насякомае атрада перапончатакрылых.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
двухзме́нны, ‑ая, ‑ае.
Які адбываецца, выконваецца ў дзве змены; працягласцю ў дзве змены. Двухзменная работа. Двухзменны рабочы дзень. Двухзменныя заняткі ў школе.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
семафо́ршчык, ‑а, м.
1. Чыгуначны рабочы, які кіруе семафорам.
2. Той, хто перадае, а таксама прымае сігналы па семафору (у 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шчо́тачнік, ‑а, м.
Рабочы, які займаецца вырабам шчотак (у 1, 3 знач.). Не, Аляксандр Іванавіч працаваў — займаў пасаду старшыні арцелі шчотачнікаў. Пестрак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
То́кар ’рабочы, спецыяліст па апрацоўцы металу, дрэва і пад. шляхам абточвання’ (ТСБМ, Гарэц., Ласт., Некр. і Байк., Арх. Вяр., Вруб.), такар ’тс’ (Стан.), ст.-бел. токар ’токар’ (1557 г., КГС). Укр. то́кар ’тс’, рус. то́карь ’тс’, польск. tokarz ’тс’, звязана з тачыць ’абточваць’ (Брукнер, 573; Фасмер, 4, 70).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ушчыльні́ць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., каго-што.
1. Зрабіць больш шчыльным што‑н. Ушчыльніць глебу. Ушчыльніць сіласную масу.
2. Падагнаць шчыльней. Ушчыльніць паркан.
3. Разм. Павялічыць колькасць жыхароў на якой‑н. жылой плошчы. // Прымусіць жыць цясней, пасяліўшы яшчэ каго‑н. на тую ж жылую плошчу.
4. Запоўніць рабочы час большай колькасцю вытворчага задання. Ушчыльніць рабочы дзень.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мы́йшчык, ‑а, м.
Рабочы, які займаецца мыццём чаго‑н. Загнаўшы машыну на цэментавы пятачок, Міхась пазіраў, як мыйшчык паварочваў гумавы шланг. Б. Стральцоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)