рыхлі́ць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; незак., што.

Рабіць рыхлым (у 1 знач.), мяккім. Рыхліць глебу. □ Валянціна Сямёнаўна махнула рукою і прамовіла: — Ой, ля буракоў работы многа, ой, многа. Трэба ж потым рыхліць пасевы і што найбольш адбірае часу, гэта палоць... Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

назака́зваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Заказаць многа чаго‑н. Назаказваць касцюмаў для танцавальнага гуртка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напе́рчыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., што.

Пасыпаць перцам, пакласці многа перцу. Наперчыць суп. Наперчыць памідоры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папагра́біць, ‑блю, ‑білі, ‑біць; зак., каго-што.

Разм. Грабіць доўга, неаднаразова; награбіць многа чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папераго́ртваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і чаго.

Перагарнуць, перагартаць усё, многае. Паперагортваць многа кніг.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пужа́ны, ‑ая, ‑ае.

Такі, якога часта і многа пужалі. Пужаная варона і куста баіцца. Прымаўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шматпляме́нны, ‑ая, ‑ае.

У склад якога ўваходзіць многа плямён, які складаецца з многіх, розных плямён.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нале́зці сов.

1. в разн. знач. нале́зть;

у бутэ́льку ~зла мно́га мура́шак — в буты́лку нале́зло мно́го муравьёв;

суке́нка ледзь ~зла — пла́тье едва́ нале́зло;

у ваго́н ~зла мно́га наро́ду — в ваго́н нале́зло мно́го наро́ду;

2. разг. (надвинувшись, нажать) напере́ть; см. нала́зіць 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Набугорываць ’навальваць многа, накладваць’, набугораны «наваленный подобно бугру» (Нас.), параўн. рус. набугриться ’ўздуцца гарбом’. Ад бугор (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Нацу́дзіцца ’напіцца многа’ (Нас.), нацу́дліцца ’нацадзіцца, наліцца, напіцца праз меру’ (Бяльк.). Да цу́дзіць ’піць, цадзіць (паволі)’ (Нас.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)