дафарбава́ць, ‑бую, ‑буеш, ‑буе; зак., што.

Скончыць фарбаванне, афарбоўку чаго‑н.; афарбаваць да якога‑н. месца. Дафарбаваць падлогу. Дафарбаваць столь да сярэдзіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адшліфава́цца, ‑фуецца; зак.

Пад уздзеяннем чаго‑н. набыць гладкую паверхню. [Віктар:] — Па дарозе.. [камяні] або перацерліся ў пясок, або адшліфаваліся ў круглыя галачкі. Маўр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зацерушы́цца, ‑церушуся, ‑цярушышся, ‑цярушыцца; зак.

Пакрыцца тонкім слоем чаго‑н. сыпкага. Акопы ўжо зацерушыліся сасновымі іголкамі і параслі мохам і ягаднікам. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вуго́льнік, ‑а, м.

1. Тое, што і навугольнік.

2. Металічная накладка, якая змацоўвае або ўпрыгожвае вугал чаго‑н. (рамы, скрыні і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прышэ́рхнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; пр. прышэрх, ‑ла; зак.

Разм. Трохі, з паверхні зацвярдзець, падсохнуць. Гразь прышэрхла. // Падсохшы, прыстаць, прымацавацца да чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пяцісотго́ддзе, ‑я, н.

1. Прамежак часу, тэрмін у пяцьсот гадоў.

2. Гадавіна чаго‑н., што адбылося ці пачалося пяцьсот гадоў таму назад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расшмаргну́цца, ‑нецца; зак.

1. Рассунуцца, разысціся ў бакі. Расшмаргнуліся фіранкі.

2. Вызваліцца ад завязкі, распусціцца (пра канцы чаго‑н. звязанага). Шнуркі расшмаргнуліся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэзерва́цыя, ‑і, ж.

1. У Паўночнай Амерыцы, Паўднёвай Афрыцы і Аўстраліі — месца прымусовага пасялення карэннага насельніцтва.

2. Захаванне чаго‑н. у рэзерве.

[Ад лац. reservare — захоўваць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэцэпту́ра, ‑ы, ж.

1. Сукупнасць звестак аб выпісванні і прыгатаванні лякарстваў.

2. Сукупнасць звестак аб прыгатаванні чаго‑н. Рэцэптура беларускіх народных страў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саманарыхто́ўка, ‑і, ДМ ‑тоўцы; Р мн. ‑товак; ж.

Нарыхтоўка чаго‑н. (паліва, сыравіны і пад.) самім спажыўцом, мясцовымі арганізацыямі. Саманарыхтоўка торфу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)