Перабязу́ліцца ’надурэцца, насваволіцца’ (Нас.). Да пера- (гл.) і бязу́ліцца, бязу́ліць ’гарэзаваць, дурэць, дурыцца, непрыстойна паводзіць сябе’, бязу́льны ’шалапутны’, бязу́ля ’гарэзлівы’, гл. бязула.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дапла́вацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Празмерна захапіўшыся плаваннем, давесці сябе да непрыемных вынікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дапла́кацца, ‑плачуся, ‑плачашся, ‑плачацца; зак.

Разм. Доўга плачучы, давесці сябе да непрыемных вынікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адпераза́цца, ‑перажуся, ‑пяражашся, ‑пяражацца; заг. адперажыся; зак.

Зняць з сябе папругу, пояс; расперазацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абда́цца, ‑дамся, ‑дасіся, ‑дасца; ‑дадзімся, ‑дасцеся, ‑дадуцца; зак.

Абліць, абмыць сябе вадой; спаласнуцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыкта́тарстваваць, ‑ствую, ‑ствуеш, ‑ствуе; незак.

1. Быць дыктатарам.

2. Весці сябе як дыктатар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паахіна́цца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак.

Ахінуць сябе чым‑н. — пра ўсіх, многіх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прысса́ць, ‑есу, ‑ссеш, ‑ссе; ‑сеем, ‑ссяце; зак., што.

Ссаннем прыцягнуць, прыціснуць да сябе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самаўсхвале́нне, ‑я, н.

Усхваленне, праслаўленне самога сябе, сваіх заслуг, дасягненняў, здольнасцей і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уні́зіцца, уніжуся, унізішся, унізіцца; зак.

Паставіць сябе ў прыніжанае становішча; прынізіць уласную годнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)