ліце́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ліцця. Ліцейная вытворчасць. Ліцейны цэх. // Прызначаны для ліцця. Ліцейная машына. Ліцейная форма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мясі́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Машына, прыстасаванне для размешвання, змешвання чаго‑н. Мясілка для цеста.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плюсо́ўка, ‑і, ДМ ‑соўцы; Р мн. ‑совак; ж.

Спец.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. плюсаваць.

2. Плюсавальная машына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пуцепад’ёмнік, ‑а, м.

Спец. Перасоўная машына або спецыяльнае ўстройства для пад’ёму рэйкашпальнай рашоткі пры рамонце чыгуначнай ці трамвайнай каляі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саламакру́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Машына для кручэння саламяных канатаў, якія ўжываюцца ў ліцейнай справе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ро́тар, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

1. Вярчальная частка, вал у машынах.

2. Машына (транспартнае прыстасаванне, прылада), якая кіруецца аўтаматычна і загатоўкі якой рухаюцца па дугах акружнасці разам з прыладамі, якія іх апрацоўваюць.

|| прым. ро́тарны, -ая, -ае.

Ротарная лінія (комплекс ротараў; у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ваўначо́ска, ‑і, ДМ ‑чосцы; Р мн. ‑чосак; ж.

1. Воўначасальная машына.

2. Прадпрыемства або частка яго, дзе чэшуць воўну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сшыва́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Спец. Машына для брашуроўкі дротам аддрукаваных лістоў кнігі, часопіса і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тка́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ткацтва, ткання. Ткацкі цэх. Ткацкая майстэрня. Ткацкая справа. // Прызначаны для ткання. Ткацкая машына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трамбо́ўка, ‑і, ДМ ‑боўцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. трамбаваць.

2. Р мн. ‑бовак. Прылада, машына для трамбавання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)