паясня́льны, ‑ая, ‑ае.

Які паясняе што‑н., з’яўляецца паясненнем. Паясняльнае слова. Паясняльны тэкст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эпіграфі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да эпіграфа, эпіграфікі. Эпіграфічны матэрыял. Эпіграфічны тэкст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэ́лекс, -а, м.

1. Міжнародная сетка абаненцкага тэлеграфавання.

Звязацца па тэлексе.

2. Апарат для такога тэлеграфавання.

3. Тэкст паведамлення, атрыманы з дапамогай такога апарата.

Атрыманы тэрміновы т.

|| прым. тэ́лексны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ды́ктарскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дыктара, уласцівы яму. Дыктарскі тэкст. Дыктарскі голас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэкадзі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

Расшыфраваць (расшыфроўваць) кадзіраваныя даныя. Дэкадзіраваць тэкст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мікрафі́льм, ‑а, м.

Вельмі паменшаны тэкст або малюнак, змешчаны на звычайнай ці спецыяльнай кінафотаплёнцы.

[Ад грэч. mikrós — маленькі і фільм.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

першадру́к, ‑у, м.

1. Першая або адна з першых друкаваных кніг.

2. Першапачатковы тэкст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адступле́нне, -я, н.

1. гл. адступіць.

2. Адхіленне ад асноўнай тэмы; устаўка ў тэкст якога-н. літаратурнага твора, не звязаная з яго асноўнай тэмай або сюжэтнай лініяй.

Лірычнае а. ў літаратурным творы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паясні́ць, -ню́, -ні́ш, -ні́ць; -ні́м, -ніце́, -ня́ць; -нёны; зак., што.

Зрабіць больш ясным, зразумелым, растлумачыць.

П. думку.

|| незак. паясня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. паясне́нне, -я, н.; прым. паясня́льны, -ая, -ае.

П. тэкст.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ператлума́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., што.

Разм. Перадаць які‑н. тэкст, вусную мову сваімі словамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)