падва́жнік, -а, мн. -і, -аў, м.
1. Прыстасаванне ў паравых і інш. машынах у выглядзе стрыжня для рэгуліроўкі сілы або хуткасці руху чаго-н., рычаг.
2. Тоўстая жэрдка, пры дапамозе якой прыпадымаюць цяжары; вагар.
|| прым. падва́жнікавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
матра́ц, ‑а, м.
1. Мяккая тоўстая ватовая або валасяная подсцілка на ложак.
2. Частка ложка або канапы з спружыновым каркасам і мяккай пракладкай.
[Ням. Matratze.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хаз, ‑у, м.
1. Спец. Большая тоўстая частка шкуры з крыжа каня.
2. Уст. Лепшы край кавалка тканіны, як у час продажу клалі напаказ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кана́т, ‑а, М ‑наце, м.
Тоўстая моцная вяроўка з валакна або дроту. Сталёвы канат. Якарны канат. □ Вецер гудзеў, бы шалёны, нацягваючы струнамі канаты абедзвюх мачтаў. Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ліно́леум, ‑у, м.
Тоўстая непрамакальная тканіна, насычаная спецыяльным саставам, якая ужываецца для пакрыцця падлогі, абіўкі сцен і пад. Шырокія калідоры засланы лінолеумам і плюшавымі дарожкамі. «Беларусь».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шарша́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.
Тоўстая і доўгая іголка. Зноў збіраемся ля вогнішча, глядзім, як дзядзька Ігнат шаршаткай сшывае аброць, і чакаем. Ваданосаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дубі́на, -ы, мн. -ы, -бі́н, ж.
1. Тоўстая, звычайна дубовая палка.
2. перан. Пра тупога, неразумнага чалавека (лаянк.).
|| памянш. дубі́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж. (да 1 знач.) і дубі́начка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж. (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
таўсту́ха 1, ‑і, ДМ ‑тусе, ж.
Разм. Тоўстая жанчына (радзей — дзяўчына, дзяўчынка).
таўсту́ха 2, ‑і, ДМ ‑тусе, ж.
Грыб сямейства павуціннікавых з шаўтавата-бураватай плямістай шапкай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сардэ́лька 1, ‑і, ДМ ‑льцы; Р мн. ‑лек; ж.
Тоўстая кароткая сасіска.
сардэ́лька 2, ‑і, ДМ ‑льцы; Р мн. ‑лек; ж.
Тое, што і сардзіна (у 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вужы́шча, ‑а, н.
Тоўстая кручаная вяроўка, якой уціскаюць вазы (з сенам, снапамі, бярвеннем і пад.). — То пачакай, я вяроўку вазьму. Павяжам. — [Тамаш] забег у сені і вярнуўся з вужышчам у руках. Чарнышэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)