адры́жка ж., прям., перен. отры́жка;

а. ад кі́слага — отры́жка от ки́слого;

а. старо́га бы́ту — отры́жка ста́рого бы́та

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падкасі́ць, -кашу́, -ко́сіш, -ко́сіць; -ко́шаны; зак.

1. што. Падрэзаць касой.

П. траву.

2. перан., каго (што). Зваліць з ног.

Шалёная куля падкасіла партызана.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан., каго (што). Адняць сілы, бадзёрасць.

Хвароба падкасіла старога.

|| незак. падко́шваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

смяя́цца, смяю́ся, смяе́шся, смяе́цца; смяёмся, смеяце́ся, смяю́цца; сме́йся; незак.

1. Праяўляць весялосць, радасць пры дапамозе смеху.

С. да слёз.

2. з каго-чаго. Высмейваць каго-, што-н.; насміхацца.

Нельга с. са старога чалавека.

3. перан. Жартаваць, гаварыць смехам.

Я не веру табе, ты смяешся.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

павіва́ны, ‑ая, ‑ае.

Абл. Перавіты трэцяй столкай. Повад быў са старога леташняга павіванага пастронка. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абло́мак, -мка, мн. -мкі, -мкаў, м.

1. Абламаны, адбіты кавалак чаго-н.

А. граніту.

А. цаглянай сцяны.

2. перан. Тое, што засталося з ранейшых часоў, мінулага перыяду.

Абломкі старога свету.

|| прым. абло́мачны, -ая, -ае (спец.).

Абломачныя горныя пароды (пароды, якія складаюцца з абломкаў больш старажытных горных парод).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пабо́йвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

Крыху баяцца, адчуваць страх. Пабойвацца ісці лесам. □ Старога Яна пабойваліся і паважалі. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прафко́м, ‑а, м.

Камітэт мясцовай прафсаюзнай арганізацыі. Некалі да вайны прафком паслаў старога каваля адпачыць у Кіславодск. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

за́тхласць ж., прям., перен. за́тхлость;

у пако́і па́хне ~цю — в ко́мнате па́хнет за́тхлостью;

з. старо́га бы́ту — за́тхлость ста́рого бы́та

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

парамія́, ‑і́, ж.

Урывак з кнігі Старога запавету, які чытаецца ў праваслаўнай царкве ў час набажэнства з мэтай павучання.

[Грэч. paroimia — прытча.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

залётнік, ‑а, м.

Ахвотнік заляцацца да жанчын; жанчыналюб. Павалковіч меў добра падвешаны язык і вялікі вопыт старога залётніка. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)