Verbum

нагарну́цца, ‑горнецца; зак.

З’явіцца на вачах (пра слёзы). Галя чытала слёзны бацькаў ліст, і ў самой нагарнуліся слёзы. Сабаленка.

неўладкава́нне, ‑я, н.

Стан неўладкаванага. Калі .. [Міхась Ларывончык] прыязджаў, .. [Алімпа] як бы расцвітала, весялела, бо тое гора асабістага неўладкавання, здавалася, меншала. Сабаленка.

нямо́жацца, безас. незак.

Разм. Нездаровіцца. — Чаго ты такая? — пытаю я. — Якая? — Не такая, як заўсёды. — Мне нешта няможацца. Сабаленка.

паняме́ць, ‑ее; ‑еем, ‑ееце, ‑еюць; зак.

Анямець — пра ўсіх, многіх. Смех, пабочныя гаворкі як абарваліся. Жанчыны нібы панямелі. Сабаленка.

бардо́вы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і бардо ​². За цёмна-зялёнай заслонай панічоў віднеліся бардовыя рамы вокан. Сабаленка.

беспато́льны, ‑ая, ‑ае.

Неспагадлівы, неспачувальны; няўцешны. Тое, што ў мяне паявіўся голас, было часовай радасцю ў беспатольным жыцці. Сабаленка.

каза́н, ‑а, м.

Абл. Кацёл з круглым дном і шырокім верхам. Медны казан быў, ды палуда ўся аблезла. Сабаленка.

[Цюрк. казан.]

гафт, ‑у, М ‑фце, м.

Від ажурнай вышыўкі. Вокны былі вымыты і пазавешваны белымі паркалёвымі з гафтам фіранкамі. Сабаленка.

[Польск. haft.]

разнасі́цца, ‑носіцца; зак.

Стаць прастарнейшым пасля носкі. Боты на другі тыдзень трохі разнасіліся, і я ўжо ступаў упэўнена. Сабаленка.

пры́цемкамі, прысл.

Тое, што і прыцемкам. І вось прыцемкамі ўжо мы ўтрох увайшлі ў даўгаватае, цёмнае, як калідор, памяшканне. Сабаленка.