саладжа́васць, ‑і, ж.

Уласцівасць саладжавага. Саладжавасць піва. □ Печку Алесь недалюбліваў за саладжавасць усмешачкі і лясканне абцасамі, хоць гэта і вельмі тут прыдалося. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адбрадзі́ць, ‑браджу, ‑бродзіш, ‑бродзіць; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Закончыць, перастаць брадзіць (пра піва, квас і пад.).

2. Правесці мяжу на сенакосе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

імбі́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да імбіру. Імбірны пах. // Які здабываецца з імбіру. Імбірны алей. // Прыгатаваны з імбіру, з імбірам. Імбірнае піва. Імбірныя пернікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бутэ́лечны в разн. знач. буты́лочный;

~ная вытво́рчасць — буты́лочное произво́дство;

~нае пі́ва — буты́лочное пи́во;

б. ко́лер — буты́лочный цвет

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

га́кнуць, -ну, -неш, -не; -ні; зак. і аднакр. (разм.).

1. Стукнуць з вялікай сілай.

Г. абухом па бервяне.

2. Ужыв. замест некаторых дзеясловаў для абазначэння дзеяння, якое адбываецца з вялікай сілай, запалам, азартам (з захаваннем кіравання гэтых дзеясловаў).

Гакнулі па тры кружкі піва.

|| незак. га́каць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. га́канне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

карбаніза́цыя, ‑і, ж.

Спец.

1. Насычэнне якога‑н. раствору, вадкасці вуглякіслым газам. Карбанізацыя піва.

2. Спосаб умацавання будаўнічых матэрыялаў, якія змяшчаюць вапну, шляхам апрацоўкі іх вуглякіслым газам.

[Ад лац. carbo, carbonis — вугаль.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Варану́ха ’від гарэлкі з віна, піва, мёду і каліны’ (Шпіл.). Ад ва́раны (з розных частак). Да суфіксацыі параўн. рус. сивуха.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

чаку́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

Разм. Невялікая бутэлька гарэлкі. На сядзенні стаяла бутэлечнае піва, чакушка гарэлкі і прынесеныя з гаража механікам дзве гранёныя шклянкі. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ку́фель ’бакал для піва’ (ТСБМ). Ст.-бел. куфель, кухель (з 1541 г.). Запазычанне праз польск. kufel з с.-в.-ням. kuefel (Булыка, Запазыч., 183).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

разліўны́, ‑ая, ‑ое.

1. Які служыць, прызначаны для разліву (у 1 знач.). Разліўная машына.

2. Які прадаецца на разліў (у 1 знач.); які наліваецца ў пасуду пакупнікоў. Разліўное малако. Разліўное піва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)