узвы́сіцца, -ы́шуся, -ы́сішся, -ы́сіцца; зак.

1. Узняцца ўвысь, падняцца вышэй навакольнага (паэт.).

2. перан. Дасягнуць больш высокага грамадскага становішча, значэння.

Жаданне ў.

|| незак. узвыша́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

|| наз. узвышэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пе́сеннік, а, мн. -і, -аў, м.

1. Зборнік песень.

2. Выканаўца песень.

3. Аўтар тэксту песень або кампазітар песеннай музыкі.

Паэт-п.

|| ж. пе́сенніца, -ы, мн. -ы, -ніц (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прасла́віць сов. просла́вить;

паэ́т ~віў у ве́ршах свой наро́д — поэ́т просла́вил в стиха́х свой наро́д

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

веснаве́й, ‑ю, м.

Паэт. Веснавы вецер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зефі́рны, ‑ая, ‑ае.

Паэт. Лёгкі, далікатны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хлебада́йнасць, ‑і, ж.

Паэт. Уласцівасць хлебадайнага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чужа́нін, ‑а, м.

Нар.-паэт. Чужынец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вершатво́рац, ‑рца, м.

Уст. Складальнік вершаў; паэт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

одапі́сец, ‑пісца, м.

Паэт, які піша оды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Веюшка (паэт.) ’думка’ (КТС) — дэмінутыў ад ве́я1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)