словавытво́рнасць, ‑і, ж.

1. Утварэнне вытворных слоў ад асноўных.

2. Уст. Тлумачэнне паходжання слоў; этымалогія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неру́сский няру́скі;

уче́бники для неру́сских школ падру́чнікі для няру́скіх школ;

челове́к неру́сского происхожде́ния чалаве́к няру́скага пахо́джання.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

метэары́т, ‑а, М ‑рыце, м.

Цвёрдае цела касмічнага паходжання, якое ўпала на Зямлю з міжпланетнай прасторы.

[Ад грэч. metéōros — які лунае ў паветры.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

свая́цкі, -ая, -ае.

1. Заснаваны на сваяцтве, які мае адносіны да сваяцтва.

Сваяцкія адносіны.

2. Блізкі па агульнасці паходжання.

3. Уласцівы сваякам, блізкім людзям; сардэчны, цёплы.

С. прыём гасцей.

|| наз. свая́цкасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

муміё, нескл., н.

Прыродны смолападобны прадукт біялагічнага паходжання, які выцякае з трэшчын скал і выкарыстоўваецца ў медыцыне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агія...,

Першая частка запазычаных складаных слоў царкоўнага паходжання, якая адпавядае слову «святы», напрыклад: агіябіяграфія, агіяграфія і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ру́мба, ‑ы, ж.

Сучасны танец мексіканскага паходжання хуткага тэмпу, чатырохдольнага памеру, а таксама музыка да гэтага танца.

[Ісп. rumba.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адзінакро́ўны, -ая, -ае.

1. Які паходзіць ад аднаго бацькі, але розных маці (пра дзяцей).

Адзінакроўныя браты.

2. Які звязаны агульнасцю паходжання (пра аднапляменныя супольнасці, братэрскія народы і пад.).

Адзінакроўныя народы.

|| наз. адзінакро́ўе, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чэрнь², -і, ж.

1. Гравіроўка металічных вырабаў, пераважна сярэбраных і залатых, штрыхі якой запаўняюцца спецыяльным чорным сплавам, а таксама вырабы, апрацаваныя такім чынам.

2. Чорная вугальная фарба арганічнага паходжання (спец.).

|| прым. чэ́рневы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

капа́л, ‑у, м.

Цвёрдая выкапнёвая смала расліннага паходжання, лепшыя сарты якой ідуць на прыгатаванне лакаў, а горшыя — лінолеуму.

[Ісп. copal.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)