адстрэ́ліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены; зак., што (разм.).

1. Адарваць куляй, снарадам.

А. палец.

2. каго (што). Забіць (звера) па асобым дазволе.

А. лася.

|| незак. адстрэ́льваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абвярце́ць, ‑вярчу, ‑верціш, ‑верціць; зак.

Абкруціць, абгарнуць чым‑н. Абвярцець палец бінтам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

застрамі́ць, ‑млю, ‑міш, ‑міць; зак., што.

Увагнаць стрэмку. Застраміць палец. Застраміць нагу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ме́зенец, ‑нца, м.

Пяты, самы малы палец на руцэ і на назе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рассе́чь сов., прям., перен. рассячы́, мног. перассяка́ць;

рассе́чь поле́но рассячы́ пале́на;

рассе́чь па́лец рассячы́ па́лец;

парохо́д рассёк во́лны парахо́д рассе́к хва́лі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аднапа́льцы, ‑ая, ‑ае.

Які мае на руцэ, назе, лапе адзін палец. Аднапальцыя жывёлы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абшмаргну́ць сов.

1. однокр., разг. оборва́ть;

а. лісты́ з галі́нкі — оборва́ть ли́стья с ве́тки;

2.: а. па́лец слегка́ пора́нить па́лец

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

звіхну́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ні́ся; зак.

1. Зрушыцца ў суставе.

Палец звіхнуўся.

2. Страціць розум, звар’яцець (разм.).

Ад такіх перажыванняў можна з.

3. Збіцца з правільнага шляху, з правільных пазіцый.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пальцападо́бны, ‑ая, ‑ае.

Які падобны на палец (у 1 знач.), мае форму пальца. Пальцападобныя залозы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пальча́тка ’рукавіца з аддзяленнямі для кожнага пальца’. Укр. пальча́тка. Да па́лец (гл.), у выніку кандэнсацыі словазлучэння пальчатая рукавіца. Магчыма, калька рус. перчатка < перст ’палец’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)