спа́льня, -і, мн. -і, -лень і -льняў, ж.

1. Пакой, дзе спяць.

С. для дачкі.

2. Камплект мэблі для такога пакоя (разм.).

Набыць спальню ў крэдыт.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пакаёвы, -ая, -ае.

1. гл. пакой.

2. Хатні, звязаны са знаходжаннем у жылым памяшканні.

Пакаёвыя кветкі.

П. сабака (не дваровы). Пакаёвая тэмпература (звычайная для жылога памяшкання).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ке́лля, ‑і, ж.

Асобны пакой або асобнае жыллё манаха, манаткі ў манастыры. Манаская келля. // перан. Паэт. Невялікі пакой адзінокага чалавека. — Вось мая келля, — адчыніў Фядот Андрэевіч дзверы ў пакой, дзе было паўнютка кніг. С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абагрэ́цца, -рэ́юся, -рэ́ешся, -рэ́ецца; зак.

Сагрэцца, зрабіцца цёплым.

А. каля печы.

Пакой абагрэўся.

|| незак. абаграва́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

|| наз. абагрэ́ў, -рэ́ву, м. (спец.) і абаграва́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

го́рница ж., уст., обл. святлі́ца, -цы ж., пако́й, -ко́я м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Ко́млата ’пакой’ (Ян.). Гл. комната.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

жыле́ц, -льца́, мн. -льцы́, -льцо́ў, м.

Асоба, якая жыве ў доме, кватэры; жыхар.

Жыльцы дома.

Здаць жыльцу пакой.

|| ж. жылі́ца, -ы, мн. -ы, -ліц.

|| прым. жыльцо́ўскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

неаха́йны, -ая, -ае.

1. Які не захоўвае чысціні, парадку; які ўтрымліваецца ў беспарадку.

Неахайная гаспадыня.

Н. пакой.

2. Зроблены абы-як, без стараннасці.

Неахайная работа.

|| наз. неаха́йнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дапы́тлівы, -ая, -ае.

1. Які імкнецца ўсё зразумець, пазнаць.

Гэта быў д. чалавек.

2. Праніклівы, здольны многае заўважыць, прадбачыць.

Д. розум.

Абвесці дапытлівым позіркам пакой.

|| наз. дапы́тлівасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

куры́льня,

Пакой для курэння (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)