фарандо́ла, ‑ы. ж.

Старадаўні правансальскі народны танец.

[Фр. farandole.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ашу́г, ‑а, м.

Народны пясняр у каўказскіх народаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засяда́цель, -я, мн. -і, -яў, м.

Прадстаўнік насельніцтва, выбраны для ўдзелу ў разглядзе грамадскіх і крымінальных спраў у судзе.

Народны з.

|| прым. засяда́цельскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наркамзе́м м., ист. (наро́дны камісарыя́т земляро́бства) наркомзе́м (наро́дный комиссариа́т земледе́лия)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гусачо́к, ‑чка, м.

Беларускі народны танец, блізкі да карагода.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

па́ндуры, нескл., н.

Грузінскі народны трохструнны шчыпковы музычны інструмент.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трымі́тас, ‑а, м.

Літоўскі народны духавы драўляны музычны інструмент.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

камісарыя́т, -а, М -рыя́це, мн. -ы, -аў, м.

Назва некаторых дзяржаўных і адміністрацыйных устаноў, на чале якіх стаіць камісар.

Народны к.

Ваенны к.

|| прым. камісарыя́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

банду́ра, -ы, мн. -ы, -ду́р, ж.

1. Украінскі народны шматструнны шчыпковы музычны інструмент.

2. перан. Пра вялікі грувасткі прадмет (разм.).

|| прым. банду́рны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

качу́ча, ‑ы, ж.

Іспанскі народны танец, які выконваецца з кастаньетамі.

[Ісп. cachucha.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)